ناسیونالیسم قومی و توسعه طلبی ارضی در ایدئولوژی پان ترکیسم: چالش ها و راهکارها برای ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پان ترکیسم جریانی است که طی دهه های اخیر و پس از تغییرات ژئوپلیتیکی متعاقب فروپاشی شوروی احیا شد و با توجه به خصوصیات نهفته در آن، تهدید بالقوه ای برای ژئوپلیتیک و تمامیت ارضی کشورهای دارای مناطق ترک زبان، ازجمله ایران، به شمار می آید. پرسش پژوهش حاضر این است که چگونه می توان منطق توسعه طلبی ارضی پان ترکیسمِ برون مرزی را از منظر نوع نگرش به ناسیونالیسم تحلیل نمود و به خنثی سازی جاذبه آن پرداخت؟ در پاسخ، فرضیه پژوهش این است که گرایش توسعه طلبانه پان ترکیسم ریشه در ناسیونالیسم ایدئولوژیک آن دارد؛ ناسیونالیسمی که با توجه به پایه ریزی، بر برداشتی قومی فرهنگی از ملت به الحاق گری و تحریک تجزیه طلبی در اقوام ترک زبان منطقه و به طور مشخص، ایران می انجامد. در مقابل، سیاست های خنثی ساز را می توان با اتخاذ رویکرد مدنی به ناسیونالیسم طراحی کرد. متناسب با فرضیه پیش گفته، یک چهارچوب نظری ترکیبی برای پایه ریزی الگوی تحلیلی پژوهش به کار گرفته می شود؛ چهارچوبی که «ارتباط میان ایدئولوژی و عمل» و «دوگانه ناسیونالیستی (قومی و مدنی)» ارکان آن را تشکیل می دهند. پژوهش حاضر با اتکا به منابع کتابخانه ای صورت گرفته و تحلیل داده ها به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است.Ethnic Nationalism and Territorial Expansionism in Pan-Turkism Ideology: Challenges and Solutions for Iran
Pan-Turkism, as an expansionist ideology with an irredentist feature, appears to be a threat to the region`s ethnic geopolitics and territorial integrity of the countries with Turkish-spoken ethnicities. How can one analyze the logic of Pan-Turkism in terms of the way of conceptualization of nationalism and, mutually, come up with solutions to overcome it? To respond to this principal question, the paper hypothesizes that the Pan-Turkist expansionism emanates from its ideological nationalism built on an ethnic-cultural conception of the nation. This conception results in irredentism and agitation of separatism in Turkish-spoken ethnics of the region and, specifically, Iran. On the contrary, neutralization policies can be reached by adopting a civil approach to nationalism and the political perception of the nation. The paper constructs a combinative theoretical framework to justify the hypothesis. The framework is constituted of the relation between ‘ideology and practice’ and the binary of ‘ethnic–civil’ approaches to nationalism. The present study was conducted based on library resources and data analysis was conducted using a descriptive-analytical method.
تبلیغات
