شکست و موفقیت دولت های تجدیدنظرطلب: مطالعه مقایسه ای روسیه (1853) و پروس (1862) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از موضوعات مورد توجه در رویکرد واقع گرایی به روابط بین الملل ظهور قدرت های تجدیدنظرطلب است، زیرا صورت بندی های متفاوت از نظم بین المللی در طول تاریخ در مواردی حاصل کشاکش قدرت های تجدیدنظرطلب و حافظ وضع موجود بوده است. از آنجا که کانون توجه واقع گرایان نظم و ثبات بین المللی است، نگاه آنها به قدرت های تجدیدنظرطلب نیز به طور معمول منفی است و فرجام این دولت ها را نیز شکست در برابر قدرت های حافظ وضع موجود می دانند. حال آنکه در طول تاریخ قدرت های تجدیدنظرطلبی بوده اند که هم اهداف و خواسته های خود را محقق کردند و هم سبب واژگونی نظم بین المللی به عنوان مجموعه قواعد و ترتیبات هدایتگر تعاملات دولت ها نشده اند. تبیین موفقیت برخی از دولت های تجدیدنظرطلب در رسیدن به اهداف و خواسته های خود، خلأیی نظری در واقع گرایی است که این پژوهش می کوشد بر اساس یافته های یک مطالعه تاریخی مقایسه ای گامی در جهت پر کردن آن بردارد، زیرا مطالعه ای تاریخی که تفاوت های میان قدرت های تجدیدنظرطلب موفق و ناموفق را نشان دهد، می تواند ما را در رسیدن به تبیینی از شکست و موفقیت این دولت ها یاری کند. بر همین اساس، در این تحقیق با اتکا بر چارچوب نظریه واقع گرایی نوکلاسیک، انتخاب دو مورد ناموفق (روسیه) و موفق (پروس) در نیمه دوم سده نوزدهم و با استفاده از روش مقایسه ای نشان داده می شود که چگونه زمینه ها و متغیرهای بین المللی و داخلی دولت های تجدیدنظرطلب می تواند به تفاوت در نتایج حاصل از تلاش های آنها منجر شود.Failure and Success of Revisionist States:Russia (1853) and Prussia (1862) Compared
Objective:The emergence of the so called “revisionist states” (or dissatisfied powers) has been one of the concerns of realism as various configurations of international order/ disorder in the course of history have been more or less the result of the confrontations of status quo and revisionist powers. Since realists’ main concern is international stability and order, they commonly have a negative understanding of revisionist powers and expect their defeat in their confrontation with the protectors of the status quo. Nevertheless, there have been revisionist powers that could realize their objectives and aspirations without overthrowing or destabilizing the existing international order. One can see that there is a theoretical void in realists’ discussions on revisionism in international relations. Although they have discussed the emergence, conduct, and defeat of such powers, they have not attempted to explain the success of some others. This article seeks to address this deficiency through a comparative study of two historical cases of successful and unsuccessful revisionist states, Prussia and Russia in the 19th century. On the basis of a neo-classical realist framework and a case-oriented comparative method, the effect of international and domestic factors on the differing results of the revisionist attempts will be evaluated specifically on the basis of their impact on the availability of relative power capabilities, prudence, and the probability of the formation of balancing efforts.
تبلیغات
