روش در نقد فیلم براساس مبانی دینی
آرشیو
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی روش در نقد فیلم براساس مبانی دینی است. این پژوهش با در نظر داشتن مبانی فلسفه دینی (فلسفه محض و فلسفه هنر) به دنبال پاسخ به این پرسش است که روش های انتقادی در فیلم چه امکاناتی در اختیار افراد قرار می دهند و احیانا چه محدودیت هایی دارند؟ روش : پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی انجام شده و در این پژوهش مطالعه بر روی متون مکتوب و فیلم (به مثابه متن تصویری) صورت می گیرد که از زمره پژوهش اسنادی است. یافته ها: بررسی توصیفی تحلیلی در این باره نشان می دهد که تلفیق دو روش نئوفرمالیسم و ساختارگرایی، با ملحوظ داشتن مبانی اسلامی امکانات مناسبی را در سه حوزه تحلیل، تفسیر و ارزش گذاری فیلم فراهم می کند. اشکال ها و کاستی های نشانه شناسیِ ساختارگرا در تحلیل متن یک فیلم را می توان با امکانی که نئوفرمالیسم در تحلیل تفصیلی و دقیق زیبایی شناسانه در اختیار می گذارد برطرف کرد و محدودیت های نئوفرمالیسم در ساحت معنایی فیلم را با امکانی که ساختارگرایی از طریق مفاهیم دلالت تصریحی و ضمنی و محور همنشینی و جانشینی فراهم می کند، جبران کرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد برای استفاده از امکاناتِ هر دو روش نئوفرمالیسم و ساختارگرایی بهتر است به تکمیل و اصلاحاتی در مباحثی چون کوچک ترین واحد ساختاری فیلم، معنای ضمنی نشانه ها، عناصر فرامتنی ازجمله نیت مؤلف در کشف معنا و نیز معیارهای ارزیابی فیلم پرداخت.Method for Film Criticism Based on Religious Foundations
Purpose: The purpose of this research is to examine the method of film criticism based on religious foundations. This research, taking into account the principles of religious philosophy (pure philosophy and art philosophy), seeks to answer the question of what critical methods in film provide individuals and what limitations they may have.
Methodology: This research is conducted using descriptive-analytical method and studying written texts and films (as visual text) as documentary research.
Findings: Descriptive-analytical study shows that combining two approaches of neo-formalism and structuralism, with the presence of Islamic foundations, provides suitable opportunities in three areas of analysis, interpretation, and evaluation of films. Limitations and deficiencies of structural semiotics in analyzing a film's text can be compensated by the possibilities that neo-formalism provides in detailed and precise aesthetic analysis, and the limitations of neo-formalism in the film's semantic domain can be compensated by the possibilities that structuralism provides through explicit and implicit concepts, co-presence and substitution.
Conclusion: It seems that to use the capabilities of both neo-formalism and structuralism, it is better to complete and modify some topics such as the smallest structural unit of a film, implicit meanings of signs, sub textual elements including authorial intention in discovering meaning, and criteria for evaluating films.
تبلیغات
