نقش مستشاری جمهوری اسلامی ایران در تأمین امنیت منطقه ای (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقاومت پژوهی و مطالعات نهضتی، مظلوم ترین و مهم ترین حوزه پژوهشی است که با سه مقوله بقا، امنیت و توسعه ارتباط درهم تنیده و تنگاتنگی پیدا می کند. مقاومت مرز میان حق و باطل است که با دو معضل بشریت یعنی اسلام هراسی در قالب «الحاد» و افراط گرایی در پوشش «تکفیر» به یک میزان مبارزه و مقاتله می نماید. لذا جمهوری اسلامی ایران در چارچوب قانون اساسی و آرمان های بلند و متعالی انقلاب اسلامی، حمایت از نهضت های آزادیبخش و دولت های حامی مقاومت را یکی از اهداف اصولی و بنیادی خود تعریف نموده است. براین اساس، ضدیت و تقابل با رژیم غاصب صهیونیستی و دولت های وابسته در منطقه یکی از آثار و پیامدهای طبیعی و منطقی سیاست راهبردی مذکور است. این مقاله باتأکیدبر ضرورت تداوم و استمرار حمایت از محور مقاومت و تقابل با نظام سلطه به خصوص در محیط امنیتی پیرامون جمهوری اسلامی ایران، در چارچوب منطق راهبردی حضور منطقه ای و آثار این حضور، استدلال می کند که سپاه پاسداران به عنوان حافظ دستاوردهای انقلاب اسلامی، نقشی تعیین کننده در تأمین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ایفا می کند و این موضوع به دلیل حضور نیروهای ایمانی و جهادی نیروی قدس سپاه و مدافعان حرم، جایگاه و رتبه منطقه ای ایران را از یک قدرت منطقه ای به جایگاه بازیگر مسلم و مسلط منطقه ای مبدل ساخته است. فرضیه اصلی مقاله این است که سیاست خارجی امنیت محور، محصول طبیعی مداخله بیگانگان و بین المللی شدن امنیت در جنوب غرب آسیاست و در چنین فضایی، نیروهای امنیتی و دفاعی کشور، پیشران و تولید کننده اصلی امنیت ملی جهت حفظ تمامیت ارضی و زمینه ساز توسعه و رفاه ملی می باشند؛ چراکه توسعه با هر روایت و قرائتی از مسیر امنیت می گذرد طبعاً دستگاه دیپلماسی کشور نیز بدون پشتوانه حضور مستشاری سپاه، توان مذاکراتی و دیپلماتیک قابل توجهی در تعامل با طرفین غربی و شرقی نخواهند داشت. به عبارت دقیق تر، جنگ و توسل به زور را نه لزوماً با دیپلماسی و مذاکره که با «حضور مردم» و نقش منطقه ای سپاه و البته تقویت توان بازدارندگی دفاعی می توان از کشور دور ساخت و این مهم جز با کاربست سیاست «دفاع رو به جلو» و تقویت «محور مقاومت» با هدف توسعه «عمق راهبردی (استراتژیک)» انقلاب اسلامی غیرممکن به نظر می رسد. چارچوب نظری این تحقیق، «الهیات رهایی بخش»، «نظریه پسااستعماری»، «امنیت هستی شناختی»، «موازنه تهدید» و «نظریه مقاومت» خواهد بود و روش تحقیق، توصیفی تحلیلی مبتنی بر بررسی اسنادی، کتابخانه ای، اینترنتی و برداشت تحلیلی نویسنده از متن تحولات منطقه بحران خیز جنوب غرب آسیاست.The Consultant Rol of Islamic Republic of Iran in Securing Regional Security
Researches on resistance and movement studies are the most important, though neglected, research fields closely interwoven with three categories of survival, security and development. Resistance is the borderline between righteousness and evilness, which confronts equally the two problems of humanity, “Islamophobia”, in the form of atheism, and “extremism” under the guise of Takfir. Hence, the Islamic Republic of Iran, on the basis of the rules of its constitution and the high ideals of the Islamic Revolution, has certified protecting the liberation movements and their supportive governments as its fundamental goals. Accordingly, fighting against the usurper Zionist regime and its allied states in the region seems to be the natural and logical outcome of Iran’s strategic policy. Emphasizing on the necessity of pursuing and maintaining the support of the axis of resistance and confronting the dominating system, especially in the security environment round the Islamic Republic of Iran, according to the strategic logic of regional presence and its implications, this research argues that the IRGC, as the protector of the achievement of the Islamic Revolution, plays a decisive role in preserving the national security of the Islamic Republic of Iran. The attendance of the faithful and Jihadist forces of the Quds Force and the defenders of the shrine (Modafean Haram), has promoted Iran's regional status from a regional power to a regional dominant actor. This research mainly hypothesize that the security-oriented foreign policy is a natural outcome of foreign interventions and internationalization of security in Southwest Asia. In such a situation, the country's security and defense forces are the main drivers and providers of national security in line with maintaining territorial integrity and national development and prosperity because any type of progress fosters through security. Certainly, the country's diplomatic entity can never influence significant diplomatic and negotiating power in dealing with the western and eastern parties without the attendance and influence of the IRGC regional forces. More precisely, war and use of force cannot be necessarily prevented by diplomacy and negotiation; rather, they entail the attendance of regional corps and, of course, the strengthening of defense and missile deterrence along with “the presence of people”. This is impossible without proposing “forward defense” policy, and upholding the “axis of resistance” aiming at progressing “strategic depth” of the Islamic Revolution. The theoretical framework of this research includes “liberating theology”, “post-colonial theory”, “ontological security”, “balance of threat”, and “resistance theory”. This is a descriptive-analytical research based on documentary, library, internet and analytical study, as well as the researcher’s own analysis of the critical region of the Southwest Asia.
تبلیغات
