تاریخ اسلام و سیره

در 18 ذیحجه 35 هجری (17 ژوئن 656 م)، سومین خلیفه راشدین به دست مسلمانان بدوی کشته شد و مسلمانان حضری از او حمایت نکردند. در این رویداد، چند نکته از تاریخ آن روزگار در خور بررسی است که تاکنون چنانکه باید مورد مداقه قرار نگرفته اند و می توان آنها را در سه حوزه بخش بندی نمود: بدویان مسلمان و پیشینه آنان، برتری امویان در دوره خلافت عثمان، و سیاست های اقتصادی آن خلیفه- که این نوشتار به بررسی آنها می پردازد.

۴۱۴۶.

درآمدى بر تاریخنگارى فاطمیان

نویسنده: محمدعلی چلونگر

منبع: آیینه پژوهش ۱۳۸۲ شماره ۸۴

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تاریخ اسلام و سیره تاریخ و سیره شناسی تاریخ تشیع

تعداد بازدید : ۳۷۷۲

۴۱۴۷.

حضرت مهدی (ع) خردسالترین پیشوای معصوم

نویسنده: خدامراد سلیمیان

منبع: مبلغان ۱۳۸۲ شماره ۴۱

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۲۰۲ تعداد دانلود : ۵۳۵

۴۱۴۸.

نگاهی به وضع مسلمانان در عرصه نشر دینی هند (1)

نویسنده: حسین مطیعی امین

منبع: کتاب ماه دین خرداد و تیر ۱۳۸۲ شماره ۶۸ و ۶۹

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۰۵۴ تعداد دانلود : ۴۲۹

۴۱۴۹.

ماهیت شناسی قیام عاشورا(مقاله ترویجی حوزه)

نویسنده: محمدحسین پژوهنده

منبع: اندیشه حوزه ۱۳۸۲ شماره ۳۹

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تاریخ اسلام و سیره تاریخ و سیره شناسی تاریخ کربلا

تعداد بازدید : ۵۴۷۵

بحث‏ها و برداشت‏های گوناگون و گاهی متناقض نسبت به قیام اباعبداللّه‏ الحسین شده است که معمولاً بر دو محور می‏چرخند: ماهیت‏شناسی و غایت‏شناسی نهضت. لیکن در این مقاله مورد نخست به بررسی و نقد گذاشته شده است. آیا ممکن است قیام امام حسین علیه‏السلام نهضتی چند ماهیتی باشد تا همه یا بیشتر برداشت‏ها را بپذیرد؟ نخستین بحث ما بررسی و یافتن پاسخ این سؤال است. نویسنده در ادامه به طرح عمده‏ی دیدگاه‏های مأثور پرداخته است که در ذیل به اهم آنها اشاره می‏شود: 1) قیام انفجاری، نگاهی است برون دینی و احیانا تحت تأثیر القائات مارکسیستی، که می‏گوید امام از رشد تضادها خواست بهره‏گیری نماید. 2) برخورد عادی دو نوع عصبیت عربی، که از نظر تحلیل تاریخی اجتماعی، برخورد خصمانه‏ی دو جریان قومی را قهری می‏داند. در این دیدگاه از زاویه‏ی حکومتی به واقعه نگریسته می‏شود. طرفداران آن معتقدند امام برای به دست آوردن قدرت قیام نموده است. این دیدگاه شامل دو نوع برداشت می‏شود: دموکراسی و اقتدار گرایی، که هر کدام مستقلاً مورد بررسی قرار می‏گیرد. 3) قضای الهی و فدا شدن برای امت، نیز دیدگاه‏هایی هستند که در این مقاله از آنها بحث می‏شود. نکته‏ی قابل تذکر آن است که نویسنده به جز نقد دیدگاه‏ها مبادرت به القای دیدگاهی ننموده و ارزیابی را به عهده‏ی خواننده گذاشته است.

۴۱۵۰.