استراتژی دریایی نقش اساسی سیاست دریایی را مشخص می سازد. توجه به دریا و مسایل و توسعه آن نقش اساسی در توسعه منطقه ای و پایدار دارد و دولتها همیشه در تلاش بوده اند به نحوی به دریا دسترسی داشته باشند . جمهوری اسلامی ایران به دلیل نداشتن استراتژی دریایی و داشتن سیاست برّی یا خشکی در برنامه ها هنوز نسبت به توسعه قلمرو دریایی و جزایر و بنادر آن بی توجهی دارد و آثار این غفلت در جزایر و بنادر مشهود است .و حتی در تهیه طرح آمایش سرزمین این نگاه به دریا تغییر نیافته است. دراین تحقیق تلاش شده است علل این بی توجهی مشخص گردد و راهکارهای عملی برای تغییر این دیدگاه ارائه شود.
بی گمان در دوره حاکمیت اندیشه مارکسیسم عناصر ملی موجود در این منطقه (آسیای مرکزی و قفقاز) تبدیل به نوعی عناصر خلقی مبتنی بر قالبهای مارکسیستی شدند و در آنچه که به عنوان تاریخ مکتوب برای منطقه به نگارش درآمد نقش هویتهای منطقه ای نادیده گرفته شد و سخنی از تاریخ ملتهایی همچون تاجیک، ازبک، قرقیز، قزاق و غیره به میان نیامد.