شاهنامه پژوهی

شیوه به کارگیری زبان در شاهنامه فردوسی همچون آثار دیگر بزرگان ادب فارسی، شیوه ای خلّاقانه و در عین حال منحصر به فرد است. نمونه ای از این خلّاقیت هنگام استفاده از واژه سخن روی می نماید. فردوسی بدون مقید ماندن به کاربرد های متداول این واژه در روزگار وی، قابلیت خاص واژه یاد شده را دریافته است و در درون منظومه هنری خود ظرفیت تعبیریِ بسیار فراخی بدان بخشیده است. هدف پژوهش حاضر آن است تا به منظور تبیین این ویژگی از سروده فردوسی، با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی سی و شش تعبیر برای واژه سخن ارائه دهد و توجه خوانندگان را به گستره مفهومیِ یکی از واژه های حماسه ملی ایران و بازشناسی ظرفیت های آن معطوف سازد. برجسته سازیِ جایگاه واژه سخن در نظام زبانی فرزانه توس که امکان تعبیرپذیری متن را فراهم می آورد و نیز بازنمایی سبک شخصی وی در به کارگیری این واژه که گاه دریافت مفهوم آن را بر عهده مخاطب می نهد و گاه شخصاً به تعبیر آن می پردازد، از اهداف دیگر شکل گیری این پژوهش است.

۱۰۰۷.

آموزش و پرورش در ایران باستان بر بنیاد شاهنامه

نویسنده: علیقلی اعتماد مقدم

منبع: هنر و مردم دی ۱۳۴۹ شماره ۹۹

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۰۸۷ تعداد دانلود : ۶۵۰

۱۰۰۸.

گش شوراندن و ستیخ

نویسنده: محمود امیدسالار

منبع: ایران شناسی سال نهم تابستان ۱۳۷۶ شماره ۳۴

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه شاهنامه پژوهی

تعداد بازدید : ۱۰۸۷ تعداد دانلود : ۵۴۷

۱۰۰۹.

بزرگترین شاعر ایران کیست و به چه دلیل

نویسنده: موید ثابتی

منبع: مهرسال دوم ۱۳۱۳ شماره ۴

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه شاهنامه پژوهی

تعداد بازدید : ۱۰۸۶ تعداد دانلود : ۷۲۸

۱۰۱۰.

اصول تهیه ی متن انتقادی شاهنامه ی فردوسی (بحث پیرامون شاهنامه ی فردوسی)

نویسنده: محمد نوری عثمان اوف

منبع: گوهر آبان ۱۳۵۲ شماره ۱۰

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه شاهنامه پژوهی

تعداد بازدید : ۱۰۸۶ تعداد دانلود : ۵۵۳

۱۰۱۱.

دوره گشتاسپی در حماسه، گذار خود کامگی از اسطوره به تاریخ(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: مسعود عدنانی

منبع: جستارهای ادبی سال چهل و دوم ۱۳۸۹ شماره ۴ (پیاپی ۱۶۷)

کلید واژه ها: خویشکاری امشاسپندان ساسانی خود کامگی حکومت متمرکز حکومت گشتاسبی

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۰۸۵ تعداد دانلود : ۵۸۰

داستانهای پراکنده به دلیل طرز چیده شدنشان در شاهنامه، طرحی اندیشمندانه و بسامان را نشان می دهند و بسیار بیشتر از آنچه که در ظاهر خود دارند باز می گویند. بر اساس سنت شاهنامه شناسی این کتاب به بخشهای اساطیری ، پهلوانی و تاریخی تقسیم می شود. هر چند این تقسیم بندی را خطی روشن مرز بندی نمی کند ، اما قسمتهای برزخی و بینا بینی نباید مغفول بمانند، زیرا گذر از بخشی به بخش دیگر نمی تواند بدون تمهید مقدمه و قفل و بندهای ضروری صورت گیرد. به گمان نگارنده، دوره گشتاسبی در شاهنامه، گذار حماسه ملی از اسطوره به دوره تاریخی ساسانی است.تمرکز اشکال متنوع قدرت در حکومت گشتاسبی غیر از آن که اجتماع خویشکاریهای طبقات سه گانه تقسیم بندی اجتماعی ( شاه – موبد ، رزمیار ، تولید کننده ) را در این حکومت نشان می دهد ، با اجتماع هدفمند امشاسپندان نیز که هر یک پیش از تمرکزشان در اهورا مزدا به صورت یکی از صفات او در دوره ساسانی خود به تنهایی ایزدی مستقل به حساب می آمدند همانند است. حکیم حماسه سرا با روایت حکومت گشتاسپی در این بخش از شاهنامه ، در گذار از اسطوره به تاریخ، زمینه تمرکز خواهی و خود کامگی ساسانی را نشان می دهد.

۱۰۱۲.