اشرف رحیمیان

صمیمیت در سازمان، به عنوان یک رابطه یا تعامل از راه اشتراک گذاری خواسته های کاری با دیگر کارکنان است که می تواند مشکلات زیادی را رفع و یا از بروز آنها جلوگیری کند. در همین راستا هدف این پژوهش، شناسایی عوامل ارتقای صمیمیت سازمانی در شرایط دورکاری بود. جهت گیری پژوهش حاضر، توسعه ای و روش شناسی آن کیفی است. رویکرد پژوهش در این پژوهش، تحلیل محتوا و واحد تحلیل آن کلمه و مضمون بود. با بهره گیری از این رویکرد در تحلیل محتوا که به شیوه تمرکز در کلمه ها، تجزیه، توصیف، تشریح و تفسیر نظریه های پشتیبان و متون تجربی بود، داده ها گردآوری شدند. همچنین در این بخش، جامعه پژوهش متشکل از خبرگان دانشگاهی بودند که با استفاده از شیوه نمونه گیری زنجیره ای در مصاحبه پانزدهم اشباع نظری حاصل شد. بر اساس ترکیب الگوی تحلیل سندلوسکی و باروس (2007) و براون و کلارک (2006) مقولات اصلی و عوامل پژوهش شناسایی شدند. برای ارزیابی کفایت تحلیل محتوا، از روایی تئوریک با رویکرد دریافت نظرات متخصصان و ضریب کاپای کوهن استفاده شد. با بازبینی و تأیید اعضای مشارکت کننده در فرایند اعتبارسنجی و برآورد ضریب 91/0، یافته های پژوهش از قابلیت اعتبار و اعتماد لازم برخوردار بود. براساس با یافته ها و الگوی شبکه ای پژوهش، سه مقوله فراگیر و چهل و یک عامل پایه از عوامل ارتقای صمیمیت سازمانی می باشند. نتایج نشان داد قابلیت های رفتاری، ساختاری و محیطی سازمان، در ارتقای صمیمیت سازمانی در شرایط دورکاری مؤثر است.

هدف: بررسی روابط بین گیمیفیکیشن، درگیری با نام تجاری و ارزش ویژه برند در بین کاربران آشنا با برند گوشی هوشمند هواوی است. روش : ازلحاظ هدف کاربردی و از حیث روش ، تحقیقی توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری کاربران آشنا با برند گوشی هوشمند هواوی در سایت نظر سنجی پولر که حجم نمونه 384 نفر از بین آنها انتخاب و با پرسشنامه اقتباسی که روایی و پایایی آن تائید شده مورد سنجش قرارگرفته است. به منظور تجزیه وتحلیل داده های جمعیت شناختی و استخراج شاخص های مرکزی از آمار توصیفی و نرم افزار24 SPSS و برای تجزیه وتحلیل آمار استنباطی از مدل معادلات ساختاری و از نرم افزار PLS3 2 Smart استفاده شده است. یافته ها: ویژگی های گیمیفیکیشن بر تعامل برند و ارزش ویژه برند تاثیر معنی داری می گذارد . تعامل عاطفی و شناختی برند بر آگاهی و وفاداری برند به طور مثبتی موثر بود ه است. وهمچنین تعامل اجتماعی بر تعامل شناختی به طور مثبت تاثیرگذار بوده است. نتیجه گیری: تمرکز بر نگرش مصرف کنندگان نسبت به فناوری کافی نیست ، زیرا لازم است تأثیرات آنها بر تمایل به استفاده از خدمات در نظر گرفته شود.

از آنجا که رقابت دانشگاهها در سالهای اخیر فزونی یافته و آنها به برندسازی روی آورده اند و نیز یکی از عوامل مهم برند دانشگاهها، برند اعضای هیئت علمی آنهاست؛ هدف محقق در این پژوهش، بررسی و شناسایی عوامل مؤثر بر برندسازی شخصی اعضای هیئت علمی در دانشگاههای ایرانی بود. روش: برای انجام تحقیق، از روش پیمایش دلفی استفاده شده است و ابزار گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه و در سه راند از 20 نفر اعضای هیئت علمی در رشته های مختلف، با سوابق متفاوت بوده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات بعد از هر راند صورت گرفت و مجدد برای اعضای پنل ارسال شد و تا رسیدن به اجماع ادامه پیدا کرد. نمونه گیری با بهره مندی از تکنیکهای هدفمند و گلوله برفی صورت گرفت. یافته ها: برندسازی شخصی اعضای هیئت علمی دانشگاه، شامل ابعاد دانشی(تخصص)، روان شناختی(ویژگی های شخصیتی)، ارتباطی(شبکه سازی در حوزه دانشی و عمومی)، سرشناسی(شناخته شده بودن در حوزه دانشی، رسانه ای و عمومی) و کنشی(فعالیتهای داوطلبانه در حوزه مسئولیت اجتماعی) است. در صورت به کارگیری مدل می توان انتظار افزایش کارکرد گروه مرجع اعضای هیئت علمی دانشگاههای کشور و به تبع آن، افزایش کارایی نظام آموزشی و پژوهشی را داشت. نتیجه گیری: بلوغ در پرورش سرمایه های انسانی که یکی از آنها بهبود نشان شخصی اعضای هیئت علمی است، می تواند زمینه لازم را در راستای بهبود عملکرد دانشگاه متناسب با نیازهای محیطی ایجاد کند.

امروزه برند با سه جنبه مهم سیاست گذاری به شدت ارتباط پیدا کرده است: چارچوب بندی و مدیریت مسائل سیاست ها و راه حل های سیاست، فعال سازی و الزام بازیگران به فرایند سیاست گذاری و ارتباط با محیط گسترده تر از طریق رسانه ها. هدف پژوهش حاضر بررسی مزایا و چالش های برندسازی در سیاست گذاری و نیز یافتن راه کارهایی برای انجام آن است. بدین منظور ابتدا در ادبیات موضوع به بررسی چرایی اهمیت یافتن برندسازی در سیاست گذاری، اهداف به کارگیری آن، کارکرد آن در فرایند سیاست گذاری و چگونگی انجام آن پرداخته شد. سپس از طریق پژوهش میدانی به دنبال پاسخ سه پرسش کلیدی فوق برآمد. ازآنجاکه پیشینه مطالعاتی اندکی وجود دارد، روش پژوهش کیفی استفاده شد. 11 نفر از خبرگان آشنا با دو حوزه برندسازی و سیاست گذاری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی شناسایی شدند. با آنان مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته انجام شد. از تحلیل تم برای تحلیل داده ها استفاده شد. برای محاسبه پایایی مصاحبه ها از روش پایایی باز آزمایی و روش توافق درون موضوعی استفاده شد، هر دو بالاتر از %60 و بنابراین قابل قبول بودند. یافته ها حاکی است مزایا یا چرایی برندسازی در سیاست های عمومی شامل مدیریت ادراک مخاطبان، مطالبه گری شهروندان و رسانه ها، تأمین سرمایه و تعهد ذینفعان، تسهیل ترویج سیاست و افزایش رقابت پذیری است؛ که با چالش هایی نظیر شناخت ناکافی سیاست گذاران، نبود متولی برای برندسازی در بخش عمومی و دولتی و مشکلات اقتصادی و فرهنگی نظیر اقتصاد تورمی و افزایش ارزش دارایی ثابت باوجود استهلاک و بی توجهی به دارایی های نامشهود مانند برند، مواجه است و برای این منظور لازم است تغییر شناخت و نگرش در سیاست گذاران در خصوص این مفهوم و کارکردهای آن صورت گیرد. در نهادهای علمی بدان پرداخته شود. متولی آن مشخص شود. نهادهای تخصصی جهت ایجاد و ارزیابی برند سیاست ایجاد شوند یا به مأموریت نهادهای موجود افزوده شود.

هدف این تحقیق ارائه مدلی جهت سنجش تأثیر تصویر شهر، شخصیت برند شهر و رضایت کلی شهروندان بر پذیرندگی شبکه های اجتماعی با توجه به نقش و تاثیر تعدیلگر بحران اقتصادی در زیر ساخت شهری و همچنین زندگی روزمره شخصی در شهر کرج بوده است. در ابتدا به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، با توجه جمعیت بالای جامعه آماری حجم نمونه از طریق جدول مورگان 384 نفر محاسبه گردیداین نفرات که عضو شبکه های اجتماعی بودند در قسمت های مختلف شهر به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت احتمالی و تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه مورد نظر در میان آنها توزیع گردید، به منظور بررسی پایایی و روایی پرسشنامه نیز از آزمون آلفای کرونباخ و روش محتوایی از نظرات خبرگان بهره گرفته شد. جهت بررسی و ارزیابی داده های به دست آمده از نرم افزارهای 20 SPSS و smart pls2 استفاده شده است و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، پس از بررسی داده ها مشخص شد؛ که همه9 فرضیه ی پژوهش که برای این موضوع در نظر گرفته شده بود مورد قبول هستند و تایید می شوند. یافته ها نشان می دهد که با درک بهتر و عمیقتر عوامل تاثیر گذار بر تصویر شهر و شخصیت برند شهری رضایت شهروندان بیشتر می شود و این رضایت را می توان در شبکه های اجتماعی به وضوح مشاهده نمود و همچنین در صورت کنترل بحران اقتصادی و پیامد های حاصل از آن این امکان فراهم می شود که شهر کرج بتواند نزد افکار عمومی وجه ی بهتری را به دست آورد و احترام و توجه سایر شهرها را به خود معطوف نماید.

امروزه برندسازی شهری به عنوان ابزاری راهبردی جهت افزایش رقابت پذیری، اعتبار، قدرت و نفوذ شهرها استفاده میشود. برندسازی شهری مستلزم آنست که شهر از ظرفیت بالایی در برنامه ریزی و سازماندهی نهادهای مختلف اداره کننده شهر بهره مند باشد. سایبرنتیک، علمی بین رشته ایست که بر چگونگی استفاده از اطلاعات در سیستم ها (شامل فیزیکی، فناورانه، زیستی، بوم شناختی، روان شناختی، اجتماعی یا ترکیبی از آنها) و نیز کنترل کنش به منظور دستیابی به اهداف، تمرکز دارد. پژوهش حاضر ایده استفاده از سایبرنتیک سازمانی را به عنوان مدل مرجع در سازماندهی فعالیت های مربوط به برندسازی شهری ارائه مینماید. به دلیل کم بودن تحقیق مشابه در این موضوع در کشور با استفاده از روش کیفی تحلیل تم و از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته، مضامین  با اهمیت نزد خبرگان آگاه به برندسازی شهر بررسی شده است. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از اساتید دانشگاه در حوزه های مدیریت با گرایش های سیستم ها، راهبردی، شهری، سیاست گذاری و بازاریابی و مدیران و مشاوران ارشد شهرداری است که با نمونه گیری تئوریک و تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. مضامین اصلی برندسازی موفق در ایران شامل تغییر نهاد ذهنی و هدف گذاری برندسازی شهر، بهبود همکاری بین سازمانی، تدوین چشمانداز و راهبرد، شناخت فعالیت های مرتبط، همافزایی ذینفعان مختلف برندسازی شهر و تحلیل نقش دولت است. با توجه به عدم وجود نظام مدیریت یکپارچه شهری در ایران، نگرش مبتنی بر سایبرنیتک سازمانی قابلیت بالایی در افزایش اثربخشی فرایند برندسازی شهری دارد. بدین منظور VSM که توسط استافورد بیر معرفی شده است، جهت افزایش هماهنگی در ذینفعان مختلف پیشنهاد می شود. دستاوردهای پژوهش حاضر میتواند در عرصه خط مشی گذاری شهری به کار گرفته شود تا بدین ترتیب زمینه توسعه برند، تصویر مطلوب و نیز بازشناسی و خلق هویت برای کلان شهرهای ایران فراهم آید و در نتیجه تمایز و جایگاهیابی کلان شهرهای ایران در منطقه تسهیل شود.

برند کارفرما راهبرد مدیریت سرمایه ی انسانی، برای تمایز است. کارکرد اصلی برند کارفرما، جذابیت برای نیروهای کاری بالقوه ی بیرون سازمان و نگه داری استعدادهای درون ِسازمان است. تحقیق حاضر، در جست وجوی کاوش ادارک از مفهوم برند کارفرما، چالش های آن در ایران و هم چنین فرایند برندسازی آن است. در این راستا، با 26 نفر از مدیران و کارشناسان خبره ی منابع انسانی گروه صنعتی ایران خودرو مصاحبه ی نیمه ساخت یافته به عمل آمد و با استفاده از روش تحلیل محتوا، تم های اصلی مصاحبه استخراج شد. اغلب مصاحبه شوندگان، برند کارفرما را یک نیاز ضروری می دانستند. از نظر آنها برند کارفرما رابطه ی مستقیم با برند سازمان در بین مشتریان و سایر ذینفعان به وجود می آورد و برندسازی درونی و بیرونی یک سازمان به صورت توأمان تعیین کننده ی پیشرو بودن سازمان است. آنها معتقد بودند یکی از چالش های عمده ای که برندسازی کارفرما در سازمان های ایرانی با آن روبه رو است فقدان بازار آزاد به مفهوم واقعی و فقدان رقابت کسب وکار در سازمان های دولتی و شبه دولتی است.

با توجه به پیچیدگی و تنوع فوق العاده کلان شهرها، اداره آنها مستلزم اتخاذ مدل های خط مشی گذاری مناسبی است که برحسب ویژگی های خاص هر یک از این شهرها، طراحی شده باشند. بنابراین، در امتداد رویکرد اقتضایی به خط مشی گذاری در پرتو استعاره کولاژ ، طراحی یک سیستم خط مشی گذاری آمیخته ضرورت می یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تناسب هر مدل خط مشی با هر دسته از مشکلات شهری است. در این مطالعه تلاش شد تا با مراجعه به آراء خبرگان خط مشی گذاری و شهری، میزان و قابلیت انواع مدلهای خط مشی گذاری برای حل مسائل شهری معین گردد. نتایج حاصل حاکی از آن بود که مدلهای فراگردی، تلفیقی، سیستمی و عقلایی به ترتیب برای حل مسائل اجتماعی از اولویت بیشتری برخوردارند.