صیاد درویشی

  زمینه و هدف : رویکردهای نوین در کنترل و مهار جرم در جوامع بشری به ویژه رویکردهای فرهنگی و اجتماعی پلیس ایران، تمرکز بر برنامه های پیشگیرانه اجتماع محور را بیش از پیش ضروری ساخته است. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به مهارت ها و دانش خصوصی پلیس در پیشگیری اجتماعی از جرم، به این پرسش پاسخ می دهد که مهارت ها و دانش خصوصی مورد نیاز پلیس در پیشگیری اجتماعی از جرم کدام اند؟ روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف و جهت گیری کلی کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زمره پژوهش های کیفی و اکتشافی محسوب می شود. جامعه مورد مطالعه پژوهش شامل کلیه خبرگان، مدیران و کارشناسان پلیس در حوزه پیشگیری از جرم است. برای انتخاب مشارکت کنندگان از روش هدفمند قضاوتی استفاده شد. در این روش، بعد از انجام 15 مصاحبه، عوامل اصلی و فرعی در مصاحبه ها تکرار شد و پژوهشگر به اشباع نظری رسید؛ سپس داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: کدهای فرعی و اصلی حاصل از مصاحبه های انجام شده با خبرگان و فرماندهان نیروی انتظامی بیانگر این است که در مجموع 54 شاخص، در قالب 16 شاخص مهارتی و 38 شاخص دانش خصوصی پلیسی در زمینه پیشگیری اجتماعی از جرم، شناسایی شدند. نتایج: نتایج پژوهش نشان می دهد هر چقدر بتوان سطح مهارتی و فنون مهارتی مدیران اجرایی پلیس و همچنین سطح دانش خصوصی مورد نیاز پلیس را در زمینه پیشگیری اجتماعی از جرم ارتقا داد، به همان اندازه می توان میزان موفقیت برنامه های پیشگیری اجتماعی از جرائم را پیش بینی کرد.

زمینه و هد ف: امروزه با توجه به سرعت فزایند ه تغییرات محیطی، نه تنها ارتقا و بهینه سازی عوامل سازمانی، بلکه اثر متقابل این عوامل نسبت به هم د ر هماهنگی با رویکرد ها و اهد اف سازمانی به عنوان موتور محرکه سازمان های موفق د نیا محسوب شد ه و سازمان ها را د ر موفقیت یا افزایش بهره وری یاری می کند . بنابراین هد ف از انجام این پژوهش، ارائه الگوی اثر هماهنگی د انش و مهارت پلیس د ر زمینه پیشگیری از جرم می باشد . روش: پژوهش حاضر ازنظر بعد محیط، از نوع کتابخانه ای و مید انی است. براساس کاربرد ی بود ن نتایج، پژوهش حاضر کاربرد ی است. هم چنین با توجه به موضوع، ماهیت پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را، معاونان و مد یران میانی پلیس پیشگیری ناجا و رؤسا و مد یران پلیس پیشگیری فرماند هی انتظامی استان ها به تعد اد 230 نفر تشکیل می د هند . د ر این پژوهش برای انتخاب نمونه های آماری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و نسبتی و تصاد فی استفاد ه شد . برای روایی پرسش نامه از روایی صوری و برای پایایی از ضریب پایایی اشتراکی و ترکیبی استفاد ه شد . برای تجزیه و تحلیل د اد ه ها، با بکارگیری نرم افزارهای SPSS و PLS، از ضریب همبستگی، مد ل سازی معاد لات ساختاری و آزمون تی تک نمونه ای استفاد ه شد . یافته ها: یافته های حاصل از آزمون تحلیل مسیر د رخصوص میزان تأثیر هماهنگی د انش و مهارت پلیس د ر پیشگیری از جرم نشان می د هد ، هماهنگی بر پیشگیری از جرم تأثیر مثبت و معناد اری د اشته و متغیر هماهنگی به میزان 57 د رصد قابلیت پیش بینی پیشگیری از جرم را د ارد . بنابراین د و مؤلفه د انش سازمانی پلیسی و مهارت مد یران پلیس به میزان 57 د رصد قاد ر به تبیین پیشگیری از جرم هستند . نتایج: نتایج پژوهش نشان می د هد ، زمانی می توان برنامه های پیش بینی و پیشگیری از جرم را د ر سازمان پلیس توسعه د اد که مؤلفه ها و اجزای د انش سازمانی پلیسی و مهارت مد یران پلیس بیشترین هماهنگی را با یکد یگر د اشته باشند . به عبارتی هر قد ر بتوان مهارت اجرای د انش سازمانی پلیسی را ارتقا د اد ، به همان اند ازه موفقیت اقد امات پیشگیری از جرم را می توان پیش بینی کرد .

زمینه و هدف: پیشگیری وضعی شامل اقدامات و روشهایی است که با تمرکز بر مداخله در شرایط جرم و کاهش فرصت به مهارجرم می پردازد. هرچند موفقیت در برنامه های پیشگیری از جرم مبتنی بر مشارکت چند نهادی است، لیکن پلیس با کنترل فرصت های جرم و با استفاده از مهارت ها و دانش خاص پلیسی، نقش ارزنده ای را در پیشگیری از جرم بر عهده دارد. این مقاله می کوشد تا مهارت ها و دانش مورد نیاز پلیس در پیشگیری وضعی را شناسایی نماید. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی، و از نظر گردآوری داده، کیفی- اکتشافی است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان، مدیران، کارشناسان پلیس در حوزه پیشگیری از جرم است و نمونه گیری به روش گلوله برفی انجام و پس از اجرای 19 مصاحبه، اشباع نظری حاصل و داده های با استفاده از روش تحلیل محتوا مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. برای روایی و پایایی پژوهش از روش های رائو و پری(2003 بهره گرفته شد. یافته ها و نتایج: در این پژوهش در مجموع 51 شاخص بدست آمد که بر اساس مبانی نظری، در قالب 16 شاخص مهارتی و 35 شاخص دانش پلیسی در زمینه پیشگیری وضعی از جرم، دسته بندی شدند. در این پژوهش شناخت فرصت های جرم و عناصر شکل دهنده شرایط جرم به عنوان دانش پلیسی و درک شرایط محیط فیزیکی جرم و توان تجزیه و تحلیل آماری جرائم به عنوان مهارت مورد نیاز پلیس در پیشگیری از جرم، شناسایی شدند.

زمینه و هدف: تحقق اهداف اصلی سازمان ها، منوط به هماهنگی و هم راستایی دانش سازمانی با مهارت های مدیران در زمینة فعالیت ها است. لذا هدف از انجام این پژوهش، تبیین هم راستایی دانش و مهارت پلیس در زمینه پیشگیری از جرم می باشد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا کیفی - اکتشافی است. جامعة آماری پژوهش شامل کلیه کارشناسان پلیس در حوزة پیشگیری از جرم است و برای انتخاب نمونه، از روش گلوله برفی استفاده شده و با انجام مصاحبه نیمه ساختار یافته از 16 نفر، اشباع نظری حاصل شد. داده های جمع آوری شده به روش برهانی- تفسیری تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها و نتایج: نتایج نشان داد که 1. اقدامات پیش بینی و پیشگیری قبل از وقوع جرم با خلق دانش منحصر به فرد در سازمان و با مهارت کنترل، تغییر و جهت دهی به رفتار کارکنان پلیس بیشترین هم-راستایی و هماهنگی را دارد، 2. پیشگیری کیفری پلیس با مهارت های رفتاری گذشته نگر و حال نگر نسبت به کارکنان، و دانش ترکیبی و بهره برداری، بیشترین هماهنگی و تناسب را دارد، و 3. پیشگیری از تکرار جرم با دانش کارآفرین در سازمان و مهارت های پیش بینی رفتار و عکس العمل کارکنان بیشترین همراستایی را دارد.

تقویت و نهادینه سازی عوامل مؤثر بر رفتارهای ایمن، به عنوان یک مسئله اساسی شمرده می شود؛ لذا این تحقیق میکوشد تا ضمن دستیابی به رابطه ابعاد جو ایمنی با رفتارهای ایمن، به این سؤال اساسی پاسخ دهد که چه رابطهای بین ابعاد جو ایمنی با رفتارهای ایمن کارکنان در مأموریت های سازمانی پلیس وجود دارد. روش تحقیق حاضر از نظر دادهها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه همبستگی است. ابتدا به روش کیفی و با انجام مصاحبه با نخبگان پلیس، دادههای اولیه جمعآوری گردید. انتخاب نمونه برای مصاحبه به روش ترکیبی قضاوتی و گلوله برفی انجام پذیرفت و با انجام مصاحبه با 9 نفر، اشباع نظری حاصل شد. در روش کمی جامعه آماری مطالعه حاضر را تعداد 1225 نفر از مدیران و کارکنان فرماندهی انتظامی استان قم تشکیل میدهند، که تعداد 292 نفر نمونه انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار پژوهش حاضر را یک پرسش نامه محقق ساخته 22 سؤالی تشکیل میدهد. روایی ابزار به وسیله روایی صوری تأیید و اعتبار آنها به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه که مقدار آن 87/. بدست آمد. دادههای جمعآوری شده به روش کمی با استفاده از روشهای آماری در بسته نرمافزاری spss 18 و یافتههای حاصل از مصاحبه به شیوه حکمی، اجتهادی و به روش برهانی و تفسیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتههای آماری نشان داد، بین متغیرهای اصلی و چهارگانه ابعاد جو ایمنی و رفتارهای ایمن کارکنان در مأموریتهای سازمانی پلیس رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد و با عنایت به میزان همبستگی برابر با 819/.، این رابطه نسبتاً قوی میباشد.

زمینه و هدف: شرایط کاملاً متحول و تغییرهای سریع محیطی، ضرورت اثربخشی سازمان ها را بیش از پیش آشکار کرده است. یکی از عوامل ایجادکننده اثربخشی در سازمان ها به ویژه سازمان های خدماتی مانند پلیس، توسعه مهارت های انسانی مدیران است. بنابراین پژوهش حاضر می کوشد تا ضمن دستیابی به مؤلفه ها و شاخص های مهارت انسانی پلیس، به این پرسش پاسخ دهد که مؤلفه ها و شاخص های مهارت انسانی پلیس در زمینه پیشگیری از جرم کدام اند؟ روش: این پژوهش ازنظر هدف و جهت گیری کلی، کاربردی است. از طرف دیگر، پژوهش حاضر به جهت گردآوری داده ها در زمره پژوهش های کیفی- اکتشافی محسوب می شود. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگان، مدیران و کارشناسان پلیس در حوزه پیشگیری از جرم است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی استفاده شد که روشی غیراحتمالی است. در این روش، بعد از انجام 16 مصاحبه، عوامل اصلی و فرعی در مصاحبه های قبلی تکرار می شد و پژوهشگر به اشباع رسید. داده های کیفی لازم جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوا به مثابه تکنیکی پژوهشی، مفاهیم، مقوله ها و عوامل اصلی و فرعی شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: کدهای فرعی و اصلی حاصل از مصاحبه های انجام شده با خبرگان و فرماندهان نیروی انتظامی بیانگر این است که در مجموع 24 شاخص به دست آمد که براساس مبانی نظری پژوهش، در قالب 4 مؤلفه مهارت انسانی مدیران در زمینه پیشگیری از جرم، شناسایی و طبقه بندی شدند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد؛ هرقدر مدیران بتوانند با درک انگیزه های رفتاری و عقاید گذشته کارکنان، رفتارهای افراد را الگوسازی کنند، به همان اندازه می توانند مهارت های رفتاری و انسانی متناسب با پیشگیری پلیسی را در سازمان فراهم آورند. همچنین این مؤلفه ها در یک طیف فرایندی از گذشته، حال و آینده دلالت دارند و بی توجهی مدیران در توسعه و بکارگیری مهارت های انسانی، موجب عقیم ماندن این مهارت ها در اثربخشی اقدامات پلیس در زمینه پیشگیری از جرائم خواهد شد و درعمل نمی تواند با فقدان حتی یکی از مؤلفه های مهارت های انسانی به اهداف سازمانی جامعه عمل بپوشاند و در سایر فرایندها نیز نتایج مطلوبی را کسب کند.

ظهور عدالت ترمیمی نتیجه یکی از تحولات به وجود آمده در نگرش به عدالت کیفری و تفکر ناظر به جرم در دو دهه گذشته می باشد. عدالت ترمیمی رویکرد متوازن و همه جانبه به شرایط جرم است و تلاش می نماید با ابزارهایی مانند میانجی گری بتواند نه تنها منافع تمام آسیب دیدگان ناشی از جرم را تأمین نماید، بلکه زمینه های بازپذیری و باز اجتماعی شدن مجرم را فراهم آورد. هدف تحقیق حاضر شناخت نقش میانجی گری دوایر مشاوره و مددکاری کلانتری های پلیس در پیشگیری از تکرار بزه کاری می باشد. روش تحقیق حاضر از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه توصیفی تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی و کار میدانی با مطالعه دو گروه بزه کار است. از آنجا که مهم ترین و مؤثرترین راه برای آشنایی و دستیابی به مبانی نظری پیرامون عدالت ترمیمی و نقش میانجی گری پلیس در پیشگیری از تکرار بزه کاری، رجوع به منابع و نوشته های پژوهشگران، و آثار اندیشمندان در این حوزه می باشد، در این تحقیق نیز با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی اسنادی از آمار و عملکرد دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری های پلیس در یک دوره پنج ساله، تلاش شده است تا ضمن بیان تصویری دقیق و واضح از نظریات اندیشمندان در این حوزه و وضعیت فعلی دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی، راهکارهای عملی در جهت تحقق پیشگیری از تکرار بزه کاری بر پایه میانجی گری پلیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که نقش میانجی گری پلیس با رویکرد فرآیند محوری و با استفاده از ظرفیت های جامعه محلی، با امکان تأثیر گذاری بر شرایط فردی و اجتماعی مجرم، گرایش مجدد وی را در ارتکاب جرائم کاهش خواهد داد و به عبارتی می توان بیان نمود، هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجی گری به سمت فرآیند محوری باشد، امکان تکرار بزه کاری مجرم کاهش یافته و برعکس هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجی گری به سمت نتیجه و کاهش تراکم پرونده ها متمرکز شود، امکان تکرار بزه کاری مجرم افزایش پیدا خواهد نمود.

زمینه و هدف: فرماندهی انتظامی تهران بزرگ طی سال های اخیر مبادرت به اجرای طرح انضباط اجتماعی در چند منطقه از شهر تهران از جمله منطقه سه نموده است. از آنجایی که برخی منتقدین، اثربخشی اجرای طرح را مورد سؤال قرار داده و از طرفی اثربخشی اجرای طرح و رضایتمندی مردم، از نحوه اجرای آن برای سیاست گذاران و مجریان طرح اهمیت زیادی دارد، لذا این تحقیق با هدف سنجش اثربخشی طرح انضباط اجتماعی و بررسی رابطه اجرای طرح با رضایتمندی مردم صورت گرفته است. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نظر داده ها، کمّی و از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را ساکنان منطقه 3 شهرداری تهران شامل 240000 هزار نفر جمعیت بالای 18 سال تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه تعداد 165 نفر از طیف های مختلف جمعیتی انتخاب شدند. ابزار سنجش پژوهش حاضر پرسش نامه 28 سؤالی محقق ساخته تشکیل می دهد. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 83/. و روایی آن توسط روایی صوری تأیید شده است. داده های حاضر به وسیله آزمون های آماری موسوم به همبستگی اسپیرمن و t تک نمونه ای در بسته نرم افزاری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها و نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که از نظر جامعه نمونه، اجرای طرح انضباط اجتماعی در ابعاد سه گانه شامل ابعاد ترافیکی، افزایش امنیت و نظم اجتماعی اثربخشی لازم را داشته است و مردم نیز از نحوه اجرای طرح رضایت دارند. در نتیجه، تعمیم اجرای طرح، با تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف و ملحوظ نظر قراردادن پیشنهادها و انتقادهایی پاسخ دهندگان امکان پذیر است.

زمینه و هدف: مشارکت و راه کارهای جلب همگانی مردم در پیشگیری از وقوع جرایم و به خصوص جرایم سرقت، همواره مورد توجه اندیشمندان و کارشناسان علوم اجتماعی بوده است. امروزه اغلب نظام های کیفری به دنبال آن هستند که با استفاده از روش های غیر کیفری و با اتخاذ سیاست ها و برنامه های پیشگیرانه، زمینه های جرایم در جامعه را از میان بردارند. این مقاله با هدف دست یابی به شناخت راه های جلب مشارکت همگانی در پیشگیری از سرقت خودرو در استان یزد انجام شده و در پی پاسخ به این سؤال است که چه راه هایی موجب جلب مشارکت همگانی مردم در پیشگیری از سرقت خودرو می شود؟ روش شناسی: مقاله حاضر از نظر نوع و هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع توصیفی - پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل؛ رییس، معاون و کارکنان دایره سرقت پلیس آگاهی و کارکنان پلیس پیشگیری و رؤسای کوپ ها هستند که مجموع حجم جامعه آماری تعداد 95 نفر بوده که با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه تعداد 77 نفر به دست آمده است. در این مقاله به منظور پردازش و تجزیه و تحلیل و هم چنین تلخیص داده های حاصل از پرسش نامه، از نرم افزار SPSS 17 استفاده شده است. در بخش آمار استنباطی برای آزمون سؤالات پژوهش از آزمون های آماری مختلفی مانند آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون t تک نمونه ای، آزمون فریدمن و آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شده است. نتایج: نتایج تحقیق نشان می دهد که رسانه ها، معاونت اجتماعی ناجا و شهرداری ها در پیشگیری از سرقت خودرو نقش معناداری دارند و در این بین رسانه ها، رتبه اول و معاونت اجتماعی ناجا، رتبه دوم و شهرداری ها رتبه سوم تأثیر در جلب مشارکت همگانی در پیشگیری از سرقت خودروها را دارند.

زمینه و هدف: یکی از رویکردهای جدید و بسیار موفقی که کشورهای پیشرو در راستای برنامههای کنترل و کاهش جرم مورد توجه قرار دادهاند رویکرد پلیس محله محور است که خود در دل پلیس جامعه محور جای میگیرد. با اینکه از اتخاذ چنین رویکردی حدود یک دهه در ایران میگذرد؛ اما توسعه و تحقق پلیس محله محور متناسب با انتظارات جامعه، نیازمند توجه جدی به الزامات درون سازمانی ومحیط بیرون سازمانی است؛ چرا که اساس این رویکرد بر مشارکت و همکاری جامعه محلی متمرکز میباشد. بنابراین در اینجا این سؤال مطرح میشود که قابلیتها و محدودیتهای توسعهی پلیس محله محور در ایران کدام است؟ و چه راهبردهایی در جهت توسعه پلیس محله محور وجود دارد؟ مواد و روشها: مقالهی حاضر با استفاده از روش دلفی، مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت و نقاط ضعف، به ارائه راهبرد جهت توسعه پلیس محله محور پرداخته است. در این چارچوب فرصتها، تهدیدها، ضعفها و قوتهای موجود به شیوه SWOT مورد بررسی قرار گرفته است. یافتهها: یافتههای حاصل از این مطالعه نشانگر این مطلب است که پلیس در تحقق اهداف خود از جمله پیادهسازی پلیس محله محور از نقاط قوت و فرصتهای بیرونی برخوردار است و زمینهی پیاده-سازی راهبردهای تهاجمی در شرایط فعلی وجود دارد. نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان میدهد پلیس میتواند با تمرکز بر نقاط قوت درونی و بهرهگیری از فرصتهای بیرونی، بخشی از تهدیدات بیرونی که در توسعهی این رویکرد مؤثر هستند را کاهش دهد و از طرف دیگر با بازنگری برنامههای درون سازمانی و رفع آسیبپذیریها و نقاط ضعف و استفاده از مزیتهای نسبی گام بلندی را در توسعهی پلیس محله محور بردارد.

زمینه وهدف: در خلال سالهای اخیر مفاهیمی مانند هوش سازمانی و سلامت سازمانی به ویژه در سازمان های خدماتی که تمرکز بر کیفیت وکسب رضایت مشتریان خود دارند، به عنوان یکی ازمولفه های مهم جهت ارتقای پاسخگویی، میزان تحقق اهداف و برنامه های هرسازمان محسوب می گردد. هدف تحقیق حاضر شناسایی رابطه هوش سازمانی مدیران و فرماندهان پلیس با سلامت سازمانی می باشد. روش: : روش تحقیق حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ی همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی وکارشناسی ارشد رسته انتظامی واطلاعات در نیمه دوم سال 92که دارای سوابق خدمت اجرایی داشته و از توان علمی و مهارت کافی برای ارائه پاسخ برخوردار بوده اند، تشکیل داده است. نمونه و روش نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول تعیین حجم نمونه (اچ ، اس ، بولا ترجمه ابیلی 1975) تعداد 96 نفر حجم نمونه را تشکیل می دهد. ابزار جمع آوری اطلاعات، دو پرسشنامه، شامل پرسشنامه هوش سازمانی با 49 سؤال و پرسشنامه سلامت سازمانی با 32 سؤال است. که پس از سنجش روایی و پایایی آنها در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. روایی هر دو ابزار به وسیله ی روایی صوری تأیید و اعتبار آنها به وسیله ی آلفای کرونباخ محاسبه که مقدار آن برای سنجش پرسش نامه ی هوش سازمانی مدیران وفرماندهان پلیس81% و برای سلامت سازمانی 79% تعیین شده است. روش این ابزار ها روی گروه نمونه اجرا و بر اساس آزمون آماری همبستگی پیرسون و T تک نمونه ای در بسته نرم افزاری SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتیجه حاصله ازآزمون فرضیه ها بیانگر این است که بین ابعاد هفتگانه هوش سازمانی مدیران و فرماندهان پلیس با ارتقاء سلامت سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق بیانگر این است که تمرکز بر ایجاد،رشد وتوسعه ابعاد،مولفه ها وشاخص-های هوش سازمانی مدیران وفرماندهان موجب افزایش و ارتقاء سطح سلامتی سازمان پلیس گردیده و اهداف ناجا را در راستای جلب رضایتمندی افراد جامعه ، مشارکت اجتماعی و افزایش اعتماد عمومی محقق می سازد.