هم سنجی الگوهای غالبِ کیفرگذاریِ جرایم نوجوانان دراسناد بین المللی حقوق بشر و حقوق ایران؛ از گفتمان رفاه تا گفتمان عدالت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چگونگی تعیین پاسخ درحقوق کیفری نوجوانان محل مناقشه قانونگذاران در انتخاب برنامه ها و سیاست های منطقی قرار داشته است؛ به نحوی که موجب شکل گیری الگوهای متفاوت در زمینه کیفرگذاریِ جرایم این افراد شده است. رایج ترین آنها، الگوی عدالت و رفاه است. الگوی عدالت بر پذیرش کیفرهای سخت گیرانه و استفاده ازآن جهت ارعاب یا استحقاق تأکید داشته و الگوی رفاه ازطریق تضمین حق بر بازپروری درصدد به سازی وضعیت رفتاری/شخصیتی نوجوانان بزهکار است. پرسش اصلی مقاله این است که چه الگوی پاسخ گذاری در حقوق داخلی و نظام بین المللی حقوق بشرکه هدف خود را بر افتراقی سازی عدالت کیفری بنا نهاده پذیرفته شده است. در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی و مطالعه قوانین داخلی و بین المللی با نگاه تطبیقی جهت پاسخ گویی به این پرسش ها استفاده شده است. یافته های پژوهش نشانگرهنجارمند سازی گفتمان الگوی رفاه در مقرره-های گوناگونِ اسناد بین المللی است. به طوری که می توان فردی سازی،کثرت گرایی ارفاق های حبس زدا و ممنوعیت مطلق کاربست رویکرد سخت گیرانه را در این اسناد ملاحظه کرد.در مقابل،گفتمان تقنینی ایران با توجه به ماهیت جرم نوجوانان، گرایش به الگوهای رقیب داشته است. یعنی در جرایم شرعی براساس مؤلفه های امکان کاربست کیفرهای بدنی وتضمین حق برامنیت و در تعزیرات با توجه به فردی زدایی و محوریت سالب آزادی، الگوی عدالت و الگوی جایگزینی به مثابه الگوی غالب کیفرگذاری پذیرفته شده است.Comparative Analysis of Dominant Models for Penalization of Juvenile Delinquency in International Human Rights Documents and Laws of Iran: From a Welfare Discourse to a Justice Discourse
Legislators have been involved in several disputes over the methods of determining responses in criminal juvenile laws to adopt logical plans and policies; as a result, various models have emerged for the penelisation of juvenile delinquency. The most common models represent justice and welfare. The justice model emphasises the acceptance of strict punishments used for intimidation or entitlement, whereas the welfare model seeks to improve the behaviour/personality of juvenile delinquents by guaranteeing the right to rehabilitation. This paper addresses the following question: What penalisation model is accepted in both the laws of Iran and the international human rights system for the differentiation of criminal justice? In this study, a descriptive-analytical method is employed to answer such questions by reviewing national and international laws from a comparative perspective. Research findings indicate the normalisation of the welfare discourse in various regulations of international documents, which reflect individualisation, pluralism of de-incarceration leniency, and absolute prohibition of strict approaches. By contrast, Iran’s legislative discourse tends to adopt opposite models due to the nature of juvenile delinquency. In other words, the justice model and the alternative model are accepted as the dominant penalisation models based on the possibility of applying physical punishments and guaranteeing the right to security in sharia-related crimes as well as individualisation and freedom deprivation centrality in punishments.
تبلیغات
