چالش های همگرایی منطقه ای در آسیای جنوبی از منظر بین حکومت گرایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فرایند همگرایی در منطقه آسیای جنوبی با الهام از اتحادیه اروپا در اواخر قرن بیستم آغاز شد. برای دستیابی به این هدف و ترویج همگرایی نهادهای مانند سارک و بیمستِک تاسیس شدند؛ این ابتکارات در عمل نتوانستند دستاورد موفقی کسب کنند. از سال 2014 به بعد به دلیل احیا سیاست نخست همسایگی هند، بار دیگر چشم انداز مثبتی جهت همگرایی در منطقه آسیای جنوبی ایجاد شد. با وجود انجام اقدامات متعدد و همچنین حضور هند در این منطقه به عنوان یک اقتصاد نوظهور جهانی، همگرایی منطقه ای در آسیای جنوبی تا به امروز موفق نبوده است. هدف این مقاله بررسی چالش های توسعه همگرایی منطقه ای در آسیای جنوبی است. با تأکید بر نظریه بین حکومت گرایی این فرضیه بررسی شده است که نه تنها اختلافات و منافع متضاد هند و پاکستان بلکه اختلافات و منافع متضاد هند و کشورهای کوچک آسیای جنوبی مانع از همگرایی در منطقه آسیای جنوبی شده است. برای بررسی فرضیه از روش فرضیه ای-قیاسی و داده های کتابخانه ای استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سیاست های امنیتی و منافع فردی کشورهای منطقه از جمله هند از اهمیت بیشتری نسبت به همکاری اقتصادی و همگرایی در منطقه برخوردار هستند.Challenges of Regional Integration in South Asia from the Perspective of Intergovernmentalism
The integration process in the South Asian region started with the inspiration of the European Union at the end of the 20th century. In order to make this happen and encourage integration, organizations like SAARC and BIMSTEC were founded, although these initiatives were not successful in practice. From 2014 onwards, due to the revival of India's First Neighborhood Policy, a positive perspective for regional integration emerged once more in the South Asian region. Despite various steps being taken and the inclusion of India as an emerging global economy in the region, true regional integration in South Asia hasn't materialized thus far. This article aims to analyze the challenges faced in achieving regional integration in South Asia. By focusing on the theory of Intergovernmentalism, the hypothesis explores how not only the differences and conflicting interests between India and Pakistan but also the differences and conflicting interests between India and the smaller countries of South Asia have hindered the convergence of the region. The study adopts a Hypothetico-deductive method and the data gathering procedure is based on library findings. The research findings indicate that security policies and individual interests of countries, including India, take precedence over economic cooperation and regional integration.
تبلیغات
