سازکارها و تدابیر نظام حقوقی بین المللی برای حفاظت از صلح بانان سازمان ملل متحد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در سال های اخیر با توجه به میزان روزافزون تلفات انسانی که عملیات حفظ صلح دربرداشته موضوع حفاظت و حمایت از نیروهای حافظ صلح بیش ازپیش مورد توجه قرارگرفته و این پرسش های اساسی را مطرح کرده که تدابیر و سازکارهای نظام حقوقی بین المللی برای حفاظت از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد چیست و تا چه اندازه توانسته از این نیروها حفاظت نماید؟ در پرتو روش توصیفی- تحلیلی مفروض این نوشتار آن است که نظام حقوقی بین المللی سازکارها و تدابیری را ازجمله در قالب قطعنامه های شورای امنیت، توافق نامه وضعیت نیروها (سوفا)، کنوانسیون ایمنی مورخ 1994 و همچنین اسناد دیگری نظیر کنوانسیون های 1949 ژنو و اساسنامه رم مورخ 1998 برای حفاظت از نیروهای حافظ صلح ملل متحد مقرر نموده است. بااین حال، این تدابیر و سازکارها نتوانسته آن چنان که باید، مؤثر و رضایت بخش باشند. هرچند که تبعیت از قطعنامه های شورای امنیت برای دولت های عضو الزامی است، اما لحن برخی از این قطعنامه ها بگونه ای است که الزام خاصی برای دولت ها ایجاد نمی کند. توافق نامه سوفا نیز در بیشتر مواقع دوجانبه بوده و دامنه اجرایی آن محدود است. از سوی دیگر، کنوانسیون ایمنی به عنوان یک توافق نامه چندجانبه با استقبال چندانی از سوی دولت ها (بخصوص دولت های میزبان نیروهای حافظ صلح) مواجه نشده است. در خصوص مقررات کنوانسیون های ژنو و پروتکل های الحاقی و همچنین اساسنامه رم نیز بایدگفت که به سختی بتوان با توسل به تفسیر موسع، آن مقررات را به مسأله حفاظت از نیروهای حافظ صلح تعمیم داد.Mechanisms and Measures of the International Legal System to Protect United Nations Peacekeepers
Considering the growing number of human casualties that peacekeeping operations have entailed in recent years, protection and support for peacekeeping forces have drawn further attention. There are fundamental questions in this regard. What are the measures and mechanisms of the international legal system to protect UN peacekeepers? How successful have they been in protecting these forces? This descriptive-analytical study hypothesized that the international legal system used the Security Council resolutions, the Status of Forces Agreement (SOFA), the Convention on the Safety of United Nations and Associated Personnel (1994), the Geneva Conventions of 1949, the Rome Statute of the International Criminal Court (1998), and other documents to devise certain mechanisms and measures for protecting UN peacekeepers. Nevertheless, these mechanisms and measures have failed to yield efficient and satisfactory outcomes as expected. Although all member states are obliged to obey the resolutions of the UN Security Council, the wording and tone of some of these resolutions do not oblige the member states to do so. The SOFA is a bilateral agreement with a limited scope of action in most cases. Moreover, the Convention on the Safety of United Nations and Associated Personnel is a multilateral agreement that has not been welcomed and supported properly by member states, especially those that host UN peacekeepers. Finally, it is difficult to generalize the provisions and protocols of the Geneva Conventions (1949) and the Rome Statute of the International Criminal Court (1998) to the issue of protecting UN peacekeepers.
تبلیغات
