هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه گری عزت نفس در رابطه بین ذهن آگاهی و بهزیستی روان شناختی بود. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است که در آن روابط ساختاری بین متغیرهای پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش، تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از بین آن ها 393 دانشجو (190 مرد و 203 زن) با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های بهزیستی روان شناختی ریف، ذهن آگاهی بائر و دیگران و عزت نفس کوپر اسمیت را تکمیل کردند. روایی و پایایی مقیاس های پژوهش با استفاده از روش تحلیل عامل تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده های توصیفی و ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش از نرم افزارSPSS (نسخه 25) و برای آزمون فرضیه و مدل پژوهش از نرم افزار AMOS (نسخه 20) استفاده شد. پس از گردآوری داده ها، مد ل یابی معادلات ساختاری برای آزمون مدل پیشنهادی و فرضیه پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که مدل پژوهش با داده های جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد. همچنین، یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم ذهن آگاهی بر عزت نفس و بهزیستی روان شناختی و اثر مستقیم عزت نفس بر بهزیستی روان شناختی معنادار بود. همچنین، اثر ذهن آگاهی بر بهزیستی روان شناختی از طریق واسطه گری عزت نفس معنادار بود. این یافته ها حاکی از آن است که متغیر عزت نفس رابطه بین متغیرهای ذهن آگاهی و بهزیستی روان شناختی را واسطه گری می کند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی با تأثیر بر میزان عزت نفس، می تواند بهزیستی روان شناختی دانشجویان را تحت تأثیر قرار دهد.
