هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه گری خودتنظیمی انگیزشی در رابطه بین هیجان تحصیلی امید و بهزیستی تحصیلی بود. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است که در آن روابط ساختاری بین متغیرهای پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش، تمامی دانش آموزان متوسطه اول شهر مرودشت در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از بین آن ها 393 دانش آموز (188 پسر و 205 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های هیجان تحصیلی امید خرمائی و کمری، بهزیستی تحصیلی تومینین-سوینی و همکاران و خودتنظیمی انگیزشی ولترز پاسخ دادند. برای تحلیل داده های توصیفی و ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش از نرم افزارSPSS (نسخه 25) و برای آزمون فرضیه و مدل پژوهش از نرم افزار AMOS (نسخه 20) استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مدل پژوهش با داده های جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد. همچنین، یافته ها نشان دادند که اثر مستقیم هیجان تحصیلی امید بر خودتنظیمی انگیزشی و بهزیستی تحصیلی و اثر مستقیم خودتنظیمی انگیزشی بر بهزیستی تحصیلی معنادار بود. همچنین، اثر هیجان تحصیلی امید بر بهزیستی تحصیلی از طریق واسطه گری خودتنظیمی انگیزشی معنادار بود. این یافته ها حاکی از آن است که متغیر خودتنظیمی انگیزشی رابطه بین متغیرهای هیجان تحصیلی امید و بهزیستی تحصیلی را واسطه گری می کند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور افزایش بهزیستی تحصیلی دانش آموزان، باید به هیجان تحصیلی امید و خودتنظیمی انگیزشی آن ها توجه شود.
