بررسی تغییرات تزئینات کاشی در نمای ایوان جنوبی مسجد جامع عتیق اصفهان پس از اقدامات مرمتی سال های 30- 1317 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مسجد جامع عتیق اصفهان علاوه بر دارا بودن ارزشهای تاریخی و معماری، از نظر انواع مداخلات مرمتی در طی تاریخ، نیز حائز اهمیت است. چند دهه اول قرن حاضر نقطه عطفی در تاریخ مرمت ایران و مسجد جامع به شمار می آید. این سال ها آغاز مرمت نوین در ایران بود و این مداخلات الگوی مداخلات بعدی نیز قرار گرفتند. از این رو بررسی و مرور این مداخلات در بهبود مرمت امروز در جهت رعایت اصول مرمتی همچون حداقل مداخله و رعایت اصالت تاریخی اهمیت دارد. در مورد ایوان جنوبی مسجد جامع عتیق اصفهان، با توجه به اینکه گزارش مرمتی موجود نیست، پرسش های این پژوهش این گونه مطرح شدند که پیش از مرمت های سال های 30-1317 تزئینات نمای ایوان جنوبی (صفه صاحب) چه آسیب هایی داشت؟ در این بازه زمانی چه مداخلات مرمتی صورت گرفت؟ و این مداخلات بر مبنای اصول مرمت نوین چگونه ارزیابی می شوند؟ برای یافتن پاسخ پرسش های پژوهش ابتدا اسناد تاریخی تصویری از نمای ایوان جنوبی مسجد جامع جمع آوری شدند. همچنین از منابع کتابخانه ای مطالب مربوط به کاوش و مداخلات مرمتی در مسجد جامع طی دوره معاصر مطالعه شدند. سپس با روش قیاس تطبیقی- تحلیلی بر اساس میزان آسیب و ریختگی کاشی ها ترتیب زمانی اسناد تصویری مشخص شد. در مرحله بعد اسناد تصویری تاریخی با تصاویر وضع موجود مقایسه شدند و تغییرات آن استخراج شدند. از مهمترین یافته های پژوهش حاضر نام خطاط کتیبه ایوان است که به نام محمد رضا اصفهانی خطاط معروف صفوی بوده و طی مرمت حذف شده است. با بررسی مداخلات مرمتی این دوره می توان چنین استنباط کرد میزان مداخلات، بیش از حد ضرورت و تا حدی سلیقه ای بوده است و به نظر می رسد مداخلات صورت گرفته بدون بررسی تصاویر و اسناد سال های پیشین و وضعیت قبل تر بنا بوده است. همچنین اصول مرمت نوین از جمله حداقل مداخله، مستندنگاری و حفظ شواهد تاریخی رعایت نشده است.A study on changes in tiles of the south iwan in Atiq Jame mosque in Isfahan after restoration activities between 1938 and 1951
One of the most important historical architecture in Iran is Atiq Jame mosque in Isfahan which contains large variety of structures and decorations from different eras. Due to this it is called as the encyclopedia of Islamic Architecture in Iran. This building is also important and valuable from the point of view of interventions during the time. The firs decades of contemporary history were a turning point in history of restoration and conservation in Iran. These years were starting of modern restoration and have been imitated during the next years. So review of these interventions is necessary to improve our today restoration activities based on principles such as the minimal intervention and conserving the authenticity. In case on the south Iwan in Jame Atiq mosque there was not any written document of the damages and the interventions. So these questions arise that what damages had this Iwan had before the interventions of the years between 1938-51 and how did it change after the restorations? To answer these questions historical visual documents from the elevation of the south Iwan were gathered and the texts related to the restoration activities were read. Then the photos were sorted based on the time. In next step the documents were compared to the current situation and the changes were found. One of the most important results is finding the name of the calligrapher. After the survey and study of the interventions, it can be deduced that those interventions were more than it was needed and to somehow personal. It seems the interventions were done without considering photos of the previous situation of the building. This article emphasizes on the importance of surveying and criticizing of historical visual documents to improve the restoration interventions with conserving of the authenticity.
تبلیغات
