آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۴

چکیده

برخورداری از رابطه خوب میان والدین و نوجوانان سویه ای بنیادی در تحول نوجوان است. هدف پژوهش حاضر آشکار ساختن اثربخشی برنامه غنی سازی رابطه والد- فرزند بر پایه خانواده درمانی متمرکز بر هیجان بر کاهش دل بستگی ناایمن و افزایش تاب آوری نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی تک موردی از نوع طرح های خط پایه چندگانه ناهم زمان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را همه نوجوانان مراجعه کننده (53 نوجوان) به مرکز مشاوره طلوع امید شهر اهواز در سال 1399 تشکیل داده است. اندازه نمونه دربرگیرنده سه نوجوان بر پایه ملاک های ورود و خروج انتخاب شده اند. روش نمونه گیری پژوهش حاضر هدفمند بود. به این صورت که بر پایه فراخوان موردنظر، تمایل نوجوانان برای شرکت در دوره، در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج از پژوهش، 3 نوجوان انتخاب و به همراه والدین در برنامه مذبور شرکت نمودند. ابزارهای پژوهش دربرگیرنده پرسشنامه دل بستگی بزرگ سال کولینز و رید (1990) و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیدسون (2003) بود. مداخله آموزشی در 5 جلسه انجام شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل دیداری، معنی داری بالینی (شاخص تغییر پایا) و فرمول درصد بهبودی استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش غنی سازی رابطه والدین- نوجوان منجر به (07/21) درصد کاهش در سبک دل بستگی ناایمن و (07/37) درصد افزایش در تاب آوری نوجوان اول، (90/19) درصد کاهش در سبک دل بستگی ناایمن و (60/29) درصد افزایش در تاب آوری نوجوان دوم و (03/28) درصد کاهش در سبک دل بستگی ناایمن و (03/23) درصد افزایش در تاب آوری در نوجوان سوم شد. میزان شاخص تغییر پایا نشان داد که دل بستگی ناایمن و تاب آوری در هر سه نوجوان به میزان معنی داری تغییر نشان دادند. مقدار پی (05/0) بود. این برآیندها به این معنی است که آموزش غنی سازی رابطه والد- نوجوان می تواند زندگی نوجوان را بهبود بخشد و درمانگران می توانند از این مدل در کار با نوجوانان به منظور کاهش سبک دل بستگی ناایمن و افزایش تاب آوری در شهر اهواز استفاده کنند.

The Effect of Enriching Parent-Adolescent Relationships Based on Emotionally Focused Therapy on Insecure Attachment and Resilience

Background Having a good relationship between parents and adolescents is an essential dimension of adolescent growth . Objective: The research aimed to investigate The effectiveness of enriching parent-adolescent relationships based on emotionally focused therapy on insecure attachment and adolescent resilience. Method: The research method is the single-case trial of multiple baseline designs. The statistical population of the study was (53 people) including all adolescents who were referred to Tolo-e-Omid Counseling Centers in Ahvaz in 1399. The study sample consisted of three adolescents who were selected using a targeted sampling method. The instruments were The Connor-Davidson Resilience Scale (2003) and Adult Attachment Scale (Collins & Read, 1990). The treatment protocol was implemented in 5 sessions. Data were analyzed by visual mapping, constant change index, and recovery percentage.   Findings: Findings showed that parent-adolescent relationship enrichment training led to a 21.07% (21.07) decrease in insecure attachment style and (a 37.07%) increase in first adolescent resilience, (a 19.90)% decrease in attachment style Insecure and (a 29.60) percent increase in resilience of the second adolescent and (28.03) percent decrease in attachment style were insecure and (23.03) percent increase in resilience in the third adolescent. The rate of stable change index showed that insecure attachment and resilience in all three adolescents showed a significant change. The Pi value was (0.05). Conclusion: These results mean that parent-adolescent relationship enrichment training can improve adolescent life and therapists can use this model in working with adolescents to reduce insecure attachment style and increase resilience in Ahvaz.

تبلیغات