انواع شکواییه در اشعار نیما یوشیج (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شکواییه، یکی از گونه های ادب غنایی است که در آن، شاعر نسبت به رویدادهای دردآورِ زندگی که سبب به تنگنا افتادن آدمی می شوند، گِله مند است. بررسی شکواییه ها می تواند مخاطب را با احوال شخصیِ سخنوران و وضعیت اجتماعی-سیاسی عصر آنان بیشتر آشنا سازد. در شعر نیما یوشیج (1338- 1276) که به حقیقت آیینه تمام نمای زندگی عصر اوست، انواع مختلف شکواییه نمود یافته است. نویسندگان در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام می گیرد، شکواییه های اجتماعی، سیاسی، شخصی و فلسفی را در اشعار فارسی نیما بررسی می کنند. تردیدی نیست که در سروده های او شکواییه عرفانی قابلیّت طرح ندارد و در میان سایر گونه های بثّ ّالشکوی، شکواییه های اجتماعی و سیاسی با توجّه به زبان نمادین نیما و تعهّد اجتماعی او، چشمگیرتر است. شکواییه های نیما در سروده های نخستین، بیشتر جنبه شخصی دارد؛ امّا بتدریج، گله های او رنگ اجتماعی به خود می گیرد. وضعیّت مملو از خفقان و استبداد عصر نیما، سبب می شود تا شاعر از حاکمان نالایق و بی کفایت، انتقاد کند و از سوی دیگر، از غفلت و ناآگاهی مردم ساده دلِ جامعه خویش در رنج باشد. افزون بر این، نیما در سروده هایش از پیامدهای جنگ جهانی و تنگ دستی و بیماری مردم، از انحراف جریان های سیاسی و سوء استفاده آنان از توده فرودست و نیز از نظام ارباب-رعیّتی سخت گله مند است.Types of complaint in Nima Yushij’s poems
Complaint is one of the lyrical species.in which the poet expresses his annoyance about the painful events of life and miseries. The examination of complaints can acquaint the audience with the personal circumstances of the speakers and the socio-political situation of their time. In Nima yoshij,s poems, which is really a full-length mirror image of the life at his time, all kinds of complaints are expressed. This research is done through a descriptive-analytical method to examine social, political, personal and philosophical grievances. Undoubtedly, the mystical complaints in Nima’s poetry cannot be plotted, but, among the species of complaints, social and political grievances in his symbolic language and social commitment are dramatic. Nima's grievances in his early poems are more personal, but his grievances gradually take up a social color. The dictatorship and autocracy of his age make him criticize incapable and incompetent rulers. In addition, the ignorance of people brought him a lot of pain. In his lyrics, he strongly complains about the consequences of the World War and the poverty and illness of the people, the deviation of political movements, their abuse of the lower masses and the feudal system.