«بسط عارفانه» و شیوه های دستیابی به آن در سلوک عرفانی (با تأکید بر شیوه های بسط ابوسعید ابوالخیر و روزبهان بقلی) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در تاریخ عرفان و تصوّف، دو اصطلاح «قبض و بسط» همواره مورد توجّه صوفیه بوده است و سالکان با توجّه به منظومه عرفانی و گاه مسائل اجتماعی و سیاسی روزگار خود، یکی از حالات قبض یا بسط را برمی گزیده اند. قبض به منزله حجاب و «حالت افتقار»ی بوده که سالک را همواره محزون می داشته و برعکس، بسط به مثابه نوعی کشف و «حالت افتخار»ی بوده که شادی و به دنبال آن، اعتماد به رحمت خداوند را برای عارف به ارمغان می آورده است. مریدی که اهل قبض بوده، به واسطه خوف از حشمت الهی، همواره حالات «خوف و حزن و هیبت» را پایه سلوک عرفانی خود قرار می داده و آیات عذاب قرآنی و بیم از دوزخ، دلایلی بسنده برای قبض او بوده و برعکس عارف اهل بسط، «رجا و انبساط و انس» و حسن ظن به رأفت الهی را مهمترین عوامل و انگیزه های وصال حق می دانسته است. نویسنده در این مقاله، ضمن بیان مقدّماتی درباره دو حالت عرفانی «قبض و بسط»، به بررسی انواع شیوه ها و توصیه های عرفانی-تعلیمی بزرگان و عارفان – بویژه ابوسعید ابوالخیر و روزبهان بقلی – برای دستیابی به بسط پرداخته است؛ راهکارهایی همچون: تجلّی حق بر سالک، خطاب حق و لذّت ناشی از آن خطاب، تلاوت قرآن و تدبّر در آیات آن، تمسّک به ذکر الله، دیدار با خضر و قطب و اولیاء، زیارت خاک مشایخ صوفیه، سماع، شنیدن سخنان و حکایت های افراد عامی و حتّی مست و گبر و کافر و سرانجام قرار گرفتن در مکان ها و زمان های خاص.Veil of Sadness and Practices to Achieve Happiness in Mysticism
On mysticism, the terms “Sorrow and Happiness” have always been of interest to Sufism from both theoretical and practical points of view and mystics, according to their mood and behavior as well as social, political, and cultural status of their time, chose one of these two (sadness and happiness) states. Sorrow is regarded as a veil and destitution which makes the mystic always be sad and sorrowful. On the other hand, Happiness is similar to spiritual revelations and a state of euphoria which offers confidence in God’s mercy and grace for the mystic. Since early Sufism is based more on piety and abstinence, the first Sufis often chose Sorrow and Fear states; but as we move away from early centuries and come closer towards the romantic mysticism, Happiness, hope, and trust in God’s grace and mercy become more prominent. This paper first introduces two mystical states of “Happiness and Sorrow” and then investigates different ways of behavioral development in different periods of Sufism. Ways such as manifestation of Truth (God) on mystic in the guise of body, God’s call and the pleasure of it, reciting the Quran and reflecting upon its verses, visiting Khidr and meeting the sages and the sacred, making a pilgrimage to Sufi masters’ tombs, Sufi dance, listening to the stories of the common people, even drunk and atheistic ones, and infidels, and eventually specific locations and times.
تبلیغات
