بررسی تطبیقی گروتسک در داستان های بهرام صادقی و غلام حسین ساعدی؛ با تأکید بر نظریه فیلیپ تامسون (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
گروتسک، شبه گونه طنز ادبی و هنری است که نویسنده یا گوینده آن، ناهنجاری ها را با اغراقی نا خوشایند و هم زمان انزجار آمیز و خنده دار به سخره می گیرد. عناصرگروتسکی فضایی دوگانه می آفریند که ترکیبی از افکار متضاد را در خود نهفته دارد؛ در آنِ واحد هم مجذوب می کند و هم می رماند، هم می خنداند و هم می هراساند. بهرام صادقی و غلام حسین ساعدی از داستان نویسان تأثیر گذار دهه چهل ایران به شمار می روند که زندگی طبقه متوسط را پس از شکست کودتای مرداد 1332 در داستان هایشان نشان داده اند. هر دو نویسنده در رشته روان پزشکی تحصیل کرده اند و اصالت کارشان در نمایش و تحلیل ذهن پریشان انسان و نمایش درگیری های روانی اوست و از این رو داستان هایی با فضای گروتسکی می آفرینند. در این مقاله، ضمن پرداختن به دلایل و زمینه های ایجاد فضای گروتسکی در آثار این دو نویسنده، عناصر گروتسکی آثار داستانی غلام حسین ساعدی و مجموعه داستان سنگر و قمقمه های خالی و داستان بلند ملکوت بهرام صادقی بر اساس نظریه فیلیپ تامسون استخراج و بررسی گردیده و وجوه شباهت ها و تفاوت های این دو نویسنده نشان داده شده است. برابر این بررسی، عناصر گروتسکی در داستان های ساعدی در مقایسه با داستان های صادقی از فراوانی بیشتری برخوردار است؛ در داستان های ساعدی 216 عنصر و در داستان های صادقی 75 عنصر گروتسکی وجود دارد.A Comparative Study of Grotesque in Bahram Sadeghi and Gholam Hossein Sa'edi’s Stories with an Emphasis on Philip Thomson’s Theory
Grotesque is a pseudo-literary and artistic comic in which the writer or the teller derides abnormalities with an unpleasant and disgusting and funny exaggerated one. Grotesque elements create a dual space in a literary and artistic work and create a structure that combines opposing thoughts. Grotesque both absorbs and repulses, makes laugh and scares at the same time. Grotesque typically depicts human beings in an exaggerated and crafted way and behaves with regular structures such as time, cause and effect, and logic as if they were otherwise possible. Bahram Sadeghi and Gholam Hossein Sa'edi are among the impressive writers of the 1340s in Iran who picture the life of middle class people after the failure of the coup d'état of 1332. Sadeghi and Sa'edi have both studied psychiatry. Sadeghi and Sa'edi’s originality is in displaying and analyzing the distressed mind of man and showing his psychic conflicts and so they create stories with Grotesque atmosphere. In this paper, while addressing the reasons and the grounds for creating the Grotesque space in the works of these two writers, Grotesque elements of Gholam Hossein Sa'edi's fictional works and the collection of the stories named Trench and the Empty Tanks and Heaven, the long story of Bahram Sadeghi, are studied based on Philip Thompson's theory and the similarities and differences of these two authors are depicted. According to this study, Grotesque elements are more frequent in Sa'edi’s works than those of Sadeghi’s as there are 216 elements in Sa'edi’s works and 75 elements in Sadeghi’s.
تبلیغات
