اثربخشی روان درمانی بین فردی بر خودکنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر دارای رفتارهای خودآسیب رسان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی بر روی خود کنترلی و ابراز وجود دانش آموزان دختر دارای رفتارهای خود آسیب رسان ارجاع داده شده به مرکز مشاوره ی ناحیه ی ۳ شهر اهواز بود. در این پژوهش چهار دانش آموز با روش نمونه گیری داوطلبانه-هدف مند و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. طرح تحقیق تجربی تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه بود. روان درمانی بین فردی در ده جلسه به دانش آموزان آموزش داده شد و آن ها به مقیاس خودکنترلی (تانجنی، 2004) و پرسش نامه ی خود گزارشی ابراز وجود ( هرزبرگر و همکاران، 1984) در سه مرحله ی خط پایه، در حین آموزش و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش روان درمانی بین فردی باعث افزایش خود کنترلی با درصد بهبودی کلی 96/37، و افزایش ابراز وجود با درصد بهبودی کلی 04/51 در چهار دانش آموز شده است. شاخص های تغییر پایا هم حاکی از معناداربودن تغییر، بهبود خود کنترلی و افزایش ابراز وجود است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمانگران می توانند از روان درمانی بین فردی به عنوان رویکردی کارامد، جهت کاهش رفتارهای خود آسیب رسان در دانش آموزان استفاده کنند. شماره ی مقاله: 10