قدرت و عاملیت و نمایش های آیینی زنانه (مطالعه ای در نمایش های زنانۀ قبل از دهۀ پنجاه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زنان در بعضی از مناطق ایران تا قبل از دهه پنجاه، در محفل های خصوصی زنانه و دور از چشم مردان به اجرای نمایش می پرداختند تا تصویری موقت از آمال و آرزوهای خود را به نمایش درآورند. قوانین حاکم بر جامعه، آزادی و قدرت آن ها را محدود کرده بود و نیازهایشان که در هاله ای از آرزو و رؤیا راهی برای بروز می جست، سرانجام از طریق حرکات نمایشی و روایت های جاری در آن ها نمود یافت. این پژوهش این است که نمایش های آیینی زنانه چه تناسبی با آرزوها و موقعیت آن ها به عنوان جنس دوم داشته است. روش این پژوهش، اسنادی-میدانی است. برای داده های میدانی، با هفت زن از تهران در رده سنی 65 تا 75 سال که اجراکننده اصلی نمایش ها بودند، مصاحبه صورت گرفت. از طریق مطالعات اسنادی، معروف ترین نمایش های زنانه شناسایی و طبقه بندی می شوند تا در تحلیل داده ها به کار گرفته شوند. داده های گردآوری شده به روش تحلیل تماتیک انجام شده است. برای درک آیینی نمایش های زنانه، از رویکرد انسان شناسی نشانه شناختی نمادها بهره گرفتیم و برای تبیین تضادهایی که بین نقش های موجود در ساختار نمایشی مشاهده می شد، از مفهوم آیین های وارونگی گلاکمن[1] استفاده کردیم. نتایج بیانگر آرزوی داشتن فضایی امن تر و قدرت بیشتر و عاملیتی برای داشتن استقلال و اقتداری مانند مردان است. [1]. Gluckman,MaxPower and Agency and Women's Ritual Performances (A Study in Women's plays before the fifties)
Power and Agency and Women's Ritual Performances (A Study in Women's Plays before 1950s) Roya Portaghi[1] Mohammad Homayoun Sepehr[2] Rashidvash Vahid[3] Abstract In some parts of Iran, women used to perform in private women's gatherings away from men's eyes until the 1950s. To show a temporary picture of their aspirations. The laws of society limited their freedom and power, and their needs were met in an aura of dream. Finally, it was manifested in them through dramatic movements and current narratives. The question is: how did their ritual performances relate to their aspirations and to their position as the second sex? The methods of this research are documentary-field. For field data, 7 women from Tehran in the age group of 65 to 75 years who were the main performers of the plays were interviewed. The most famous female plays were identified and classified through documentary studies to be used in data analysis. The analysis of the collected data is based on the logic of the thematic analysis method. To understand the ritual of female plays, we used the semiotic approach of symbols, and then to explain the contradictions between the patterns in the theatrical structure, the concept of Glackman's inversion mirrors was used. The results indicate the desire for a safer environment and more power and a factor for independence and authority like men. [1] PhD Student in Anthropology, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran. [2] Assistant Professor, Department of Anthropology, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran (Corresponding Author). [3] Assistant Professor, Department of Anthropology, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran.
تبلیغات
