آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۵

چکیده

آنچه این مقاله دنبال می کند، برنامه ریزیِ زیباسازی شهری است. در واقع، نگاهی فرآیندی و زمینه ای و موقعیت مند به عملِ زیباسازی شده است. فرآیندی که محتوا و مبنا و معنا را در خود (و با خود) حمل می کند و زمینه ای که عمل زیباسازی را از حالت بصریِ صِرف خارج کرده و آن را در جریان های درهم تنیده و پیچیده شده اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تحلیل و بازشناسانی می کند و موقعیت مندی که زیبایی را با عمل زیباسازی به یک وضعیت زیباشوندگیِ مستمر و دربرگیرنده تبدیل می گردد. پس با در برنامه ریزی بالا به پایین زیباسازی، با مبنایی وجودی- پویشی از زیبایی، زیباسازی با مردم و درونِ مردم را در حالتی پویا و تمام نشدنی مطرح می کند. این تلاش را می توان به مثابه رویکردی نو در حذف نا-زیبایی شهری قلمداد کرد که می خواهد این گونه زیباسازی را برنامه ریزی کند.

The linkage of beauty and beautification and beautifying within the disposition and evil of the urban

What this article follows is urban beautification planning. In fact, a processual, contextual and situational look at the praxis of beautification. A process that carries content, basis, and meaning in itself (and with itself) and a context that removes the act of beautification from a purely visual state and analyzes and recognizes it in intertwined and complicated economic, political, social, and cultural flows. A situation that transforms beauty into a state of continuous and inclusive beautifying with the praxis of beautification. So, by rejecting the topdown planning of beautification, with an existential- processuality basis of beauty, it proposes beautification with people and inside people in a dynamic and inexhaustible state. This effort can be considered as a new approach in removing urban ugliness that wants to plan such beautification.

تبلیغات