بررسی انعطاف پذیری فضاهای شهری در دوران همه گیری کووید- 19
آرشیو
چکیده
فضاهای شهری همواره نقطه عطف برنامه ریزی و اندیشه به شهر در نظر گرفته شده است. نقش این فضاها در دوره همه گیری، اهمیت دوچندانی یافت. تجربه دوره قرنطینه و همچنین رعایت فاصله گذاری اجتماعی از جمله مواردی بود که سبب بازاندیشی در مورد نحوه شکل دهی فضاهای شهری همسو با شرایط جدیدی بود که بیماری کووید- 19 و سویه های جدید آن، بر زیست شهروندان تحمیل نمود. لذا هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه چارچوب جهت خلق فضاهای شهری تاب آور و انعطاف پذیر به اقتضای دوران بعد از همه گیری کووید، می باشد. این پژوهش علمی مروری بوده و براساس تناظر تجربیات و ادبیات سه مفهوم بنیادین “فضاهای شهری، تاب آوری و انعطاف پذیری و همچنین تأثیرات و تأثرات دوسویه فضاهای شهری و همه گیری کووید- 19 ” تکوین یافته است. لذا با تکیه بر پژوهش های انجام گرفته از ابتدای ظهور همه گیری، منابع انتخاب و مطالعات صورت پذیرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که افزایش تاب آوری در فضاهای شهری از طریق تبیین رویکردهای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت از طریق توجه توأمان به عوامل کالبدی و غیرکالبدی همچون مسائل اجتماعی، رفتاری، اقتصادی و غیره، امکان پذیر بوده و پیشنهاد هایی در راستای تحقق این امر با توجه به شرایط زمینه ای کشور ایران پیشنهاد می گردد.Examining the flexibility of urban spaces during the COVID-19 pandemic
Urban spaces have always been considered as a milestone of planning and thought to the city. The role of these spaces in the pandemic was doubled in importance. The experience of quarantine and observance of social distancing were among the issues that led to a rethinking of how urban spaces were formed in line with the new conditions that COVID-19 and its new strains imposed on citizens’ life. Therefore, the main purpose of this study was to provide a framework for creating resilient and flexible urban spaces in accordant period after COVID-19 pandemic. This scientific research is reviewed and based on the review of experiences and literature, three basic concepts of “urban spaces, resilience and flexibility as well as the effects and influences of two sides of urban spaces and covid-19 pandemic” have been developed. Therefore, based on the researchers conducted from the beginning of the pandemic, selected resources and studies were carried out. The findings show that increasing resilience in urban spaces is possible by explaining medium, medium and long-term approaches through combined attention to physical and non-physical factors such as social, behavioral, economic, etc. and suggestions are suggested to achieve this according to the underlying conditions of Iran.
تبلیغات
