اثربخشی قصه گویی به روش هدفمند بر ارزش های زندگی ( مسئولیت پذیری – احترام ) و قضاوت اخلاقی کودکان دبستانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قصه گویی به عنوان ابزاری جهت انتقال پیام های اخلاقی و رفتاری در جوامع گوناگون محسوب می گردد. پژوهش حاضر با هدف آموزش قصه گویی به روش هدفمند بر ارزش های زندگی (مسئولیت پذیری -احترام) و قضاوت اخلاقی کودکان دبستانی انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دبستانی شهر رشت در سال تحصیلی1396-1395 بودند. نمونه شامل 30 نفر (۱۵ نفر گواه، 15 نفر آﺯمایش) بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های مسئولیت پذیری، احترام (آرن و همکاران 1993) و ﻗﻀﺎوت اﺧﻼﻗﯽ لنیک و کیل (2005) پاسخ دادند. سپس 8 جلسه مداخله برای گروه آزمایش انجام و گروه گواه آموزشی نگرفت. پس از اتمام جلسات مجدداً پرسشنامه های مذکور مجددا برای هر دو گروه تکمیل شد. نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص های آماری تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش قصه گویی به روش هدفمند بر ارزش های زندگی (مسئولیت پذیری -احترام) و قضاوت اخلاقی موثر بوده است (001/0 >P). از این رو می توان از قصه گویی به عنوان یک روش آموزشی غیرمستقیم و متناسب با دنیای کودکی به صورت آزاد با روش های از پیش تعیین شده با توجه به آموزه خاص و هدفمند اخلاقی بهره گرفت.The effectiveness of storytelling targeted by the value of life (responsibility - Respect) and moral judgment schoolchildren
Storytelling is considered as a tool for transmitting ethical and behavioral messages in different societies. The purpose of this study was to teach storytelling in a targeted way on the values of life (Responsibility-Respect) and moral judgment of primary school children. The present study was a semi-experimental method. The statistical population in this study was all school female elementary school students in the academic year of 1396, and the sample consisted of 30 people (15 subjects, 15 subjects), which was selected using available sampling method And at the same time, the scale of accountability, respect (Aren et al. 1993), and the moral judgment of Lennick and Kiel (2005) were applied to the two groups. Then, based on the educational program, eight sessions were trained and the control group was not trained. After the sessions were completed, the questionnaires were again run for the same groups in the same situation to determine the effect of the independent variable on the dependent variable. Covariance analysis and SPSS software were used for data analysis. The results showed that according to the hypothesis of teaching storytelling, it was effective on the values of life (responsiveness-respect) and moral judgment (P <0.001). From this we can use storytelling as an indirect educational method appropriate to the world of childhood, with preset methods, according to a special and purposeful moral teaching.
تبلیغات
