بررسی مقایسه ای الگوی حکمرانی خوب بین دو کشور مصر تونس از ۲۰۱۱تا ۲۰۱۹ (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پس از جنگ جهانی دوم، خشونت های داخلی در شکل هویت بنیاد قومی و مذهبی، به مثابه یک واقعیت بسیار تلخ در جهان بروز کردند. سهم خواهی بر سر قدرت سیاسی، اعتراض به سیاست های توزیعی تبعیض آمیز وعدم بی طرفی دولت ها از مهم ترین دلایل وزمینه های بروزچنین خشونت ها ومنازعاتی بوده است. نمونه بارز این مسئله را می توان در خاورمیانه مشاهده نمود. خاورمیانه به مهم ترین منطقه ی کانونی تروریسم و خشونت های قومی-مذهبی بدل شده است. در این پژوهش به بررسی دو مورد از مهم ترین کشورهای دستخوش بحران یعنی مصر و تونس می پردازیم. جهت ارزیابی میزان موفقیت این دو کشور در حل بحران های منجر به انقلاب، از شاخص های حکمرانی خوب استفاده می شود. این شاخص ها ناظر بر شش حوزه ی مهم از جمله کنترل فساد، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین ومقررات، کارایی و اثربخشی دولت، ثبات سیاسی و حق اظهارنظر و پاسخگویی است. بر این اساس پرسش اصلی مقاله عبارت است از اینکه به صورت مقایسه ای، آیا تونس و مصر پس از بهار عربی توانسته اند برای توسعه و پیشرفت خود به حکمرانی خوب دست یابند؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که تونس به علت برخورداری از طبقه ی متوسط پویا و بادوام، جامعه مدنی نسبتاً قوام یافته و متکثر، ارتش کوچک و حرفه ای، تجانس قومی و مذهبی، انسجام و همبستگی جناح های مختلف، تا حدودی به ثبات سیاسی در منطقه دست یافته است و دارای امتیاز نسبتاً بهتری در زمینه ی حکمرانی خوب است، اما کشور مصر به دلیل تنش های سیاسی و مذهبی، در نوعی بی ثباتی سیاسی به سرمی برد و این امر به نوبه ی خود در کاهش امتیاز مصر در زمینه ی حکمرانی خوب اثرگذار بوده است. روش پژوهش این مقاله مقایسه ای است.A comparative study of the model of good governance between the two countries of Egypt and Tunisia from 2011 to 2019
Good governance received attention at the end of 1990s and was considered the key to development by the United Nations Development Programme (UNDP) and the International Monetary Fund (IMF). The more the rule of law is in effect, the more the judicial system is efficient, and the higher the participation rate is, the better the governance is applied. The Middle East witnessed, in the last decade, Arab uprisings against dictatorial regimes and discriminatory policies, in which good governance is deemed to be one of the possible ways to compensate for the past. This research investigates Egypt and Tunisia. To evaluate the status of these two countries, the six indicators of good governance are used: control of corruption, rule of law, regulatory quality, government effectiveness, political stability, and voice and accountability. This research seeks to comparatively find out what status of good governance Tunisia and Egypt have reached after the Arab Spring. This is a descriptive, analytical, and comparative study aimed at comparing the status of Egypt and Tunisia in terms of achieving a post-revolution good governance paradigm. The results indicated that Tunisia has relatively achieved stability, with a higher score in good governance, due to having a dynamic middle class, a fairly consistent and pluralistic civil society, small professional armed forces, ethnic-religious homogeneity, and consistency of different fractions. Egypt, in contrast, lives out in somewhat political instability, leading to reduced score in good governance, due to political-religious conflicts, deep involvement of armed forces in politics, and post-revolution 2013 Egyptian coup d'état.
تبلیغات
