بررسی عملکرد شهرهای میانه اندام در فرایند توسعه پایدار ناحیه ای (مطالعه موردی: شهر بوکان) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

امروزه بسیاری از کشورهای جهان با پدیده تمرکزگرایی روبه رو هستند. لذا توجه بهشهرهای میانه اندام می تواند روند تمرکزگرایی را تعدیل کرده تا راه حلی برای مسئله نخست شهری باشد. این شهرها می توانند در درون یک شبکه شهری متوازن و بر پایه نظام سلسله مراتب، نقش های مورد انتظار را در فرایند توسعه پایدار ناحیه ای به خوبی ایفا کنند. هدف از تحقیق حاضر بررسی عملکرد شهر میانی بوکان در فرایند توسعه پایدار ناحیه ای است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و داده های مورداستفاده از طریق پرسشنامه و مشاهدات میدانی جمع آوری شده است. جامعه آماری 105 روستا در محدوده بخش مرکزی شهر بوکان بوده که 26 روستا به صورت نمونه گیری طبقه ای و تصادفی ساده انتخاب شده اند. همچنین 250 پرسش نامه در محدوده موردمطالعه به صورت تصادفی ساده تکمیل گردیده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها، به دست آوردن میزان ارزش و اهمیت هریک از شاخص ها از روش ویکور(VIKOR) و تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بالاترین مؤلفه در سنجش عملکرد شهر میانی بوکان در فرایند توسعه پایدار ناحیه ای، دسترسی روستاها به بازار مصرف شهر جهت تسهیل فروش محصولات کشاورزی و دامی و پایین ترین مؤلفه توجه به کمبود مصالح مقاوم و کوچک بودن سکونت گاه های روستایی بوده است. درنهایت در سنجش شاخص های عملکردی، شاخص اجتماعی- فرهنگی، اثرگذارترین عملکرد در فرایند توسعه پایدار ناحیه ای بوده و در اولویت اول سطح بندی قرارگرفته است. همچنین شهر بوکان ازنظر شاخص کالبدی و زیست محیطی، عملکرد مناسبی نداشته و این شاخص در رده آخر ازنظر اهمیت قرارگرفته و جزء شاخص های ناپایدار در فرایند توسعه بوده است.