پلیمرهای سنتزی به طور گسترده به صورت چسب ها، استحکام بخش ها و پوشش های حفاظتی در مرمت آثار تاریخی مورد استفاده قرار می گیرند. هرچند این مواد نسبت به پلیمرها و چسب های طبیعی مقاومت بهتری دربرابر میکروارگانیسم ها دارند اما اکثر پلیمرهای سنتزی منبع مناسبی از کربن و انرژی لازم برای رشد میکروارگانیسم ها به شمار می روند. ضمن اینکه، آثار هنری استحکام بخشی شده با این مواد همچنان موردحمله قارچ و کپک قرار گرفته و تخریب می شوند. عوامل محیطی و نور ماوراءبنفش نیز به تخریب این مواد سرعت می بخشند. بنابراین، نیاز به روشی جهت جلوگیری از هجوم میکروارگانیسم ها، همچنین افزایش مقاومت آنها دربرابر عوامل محیطی امری ضروری است. در این پژوهش، جهت ایجاد خواص ضدقارچی در استحکام بخش پلی وینیل بوتیرال (PVB) از فوتوکاتالیست نانوذرات تیتانیوم دی اکسید استفاده شد. نمونه ها از چوب کبوده با توجه به دستورالعمل Bravery آماده شدند و با نانوکامپوزیت تیتانیوم دی اکسید در پلی وینیل بوتیرال، تحت شرایط خلأ، تیمار شدند؛ سپس جداگانه در شرایط تاریک و زیر نور، به مدت 7 هفته تحت تأثیر قارچ رنگین کمان به عنوان مولد پوسیدگی سفید چوب قرار داده شدند. نمونه تیمارشده و بدون تیمار تحت پیرسازی تسریعی دما، رطوبت و نور UV قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نمونه چوب های تیمارشده با میزان مصرفی یک درصد از نانوذرات TiO2 (4/0گرم) در PVB 5 درصد، در شرایط بدون نور اثر ضدقارچی نداشت. اما مقدار 2 درصد از آن (8/0گرم) در شرایط تاریکی، توانست از تخریب چوب دربرابر پوسیدگی سفید محافظت کند. نمونه های کشت شده در شرایط نور، در هر دو میزان مصرفی1 و 2 درصد از TiO2 توانست در نمونه های تیمارشده با نانوکامپوزیت خاصیت ضدقارچی ایجاد کند و از چوب دربرابر قارچ مولد پوسیدگی سفید محافظت نماید. پیرسازی تسریعی نمونه های بدون تیمار و تیمارشده تحت شرایط پیرسازی دما، رطوبت و نورUV، نشان دهنده محافظت نمونه های تیمارشده درمقابل نور ماوراءبنفش و شرایط محیطی بودند.
