در تاریخ ایران همیشه افرادی را می توان پیدا کرد که با هدف دستیابی به توسعه و با انگیزه بهره مندی از مزیت تراکم دانش در غرب مهاجرت کرده اند. مهاجرت نخبگان دارای تحصیلات بسیار بالا از کشورهای درحال توسعه به کشورهای توسعه یافته مسئله مهمی است که شایسته توجه جدی است. منطقه خاورمیانه که دارای منابع نفتی گسترده ای است برای ارتقاء سطح اقتصادی خود و توسعه زیرساخت ها و نوسازی آنها نیاز به متخصصان فرهیخته دارد و ایران یکی از قدیمی ترین کشورها در این منطقه است. بخش قابل توجهی از نخبگان تحصیل کرده در چند دهه گذشته به کشورهای توسعه یافته مهاجرت کرده و اکنون این میزان مهاجرت یک نگرانی اساسی ایجاد کرده است (2002, Torbat). همانطور که در شماره قبلی فصلنامه علمی تخصصی شاخص کارآفرینی اشاره شد در هر شماره فصلنامه به صورت مسلسل وار مقاله ای به پدیده مهاجرت نخبگان اختصاص خواهد یافت. در مقاله قبلی برای بررسی ماهیت مهاجرت؛ به مواردی مانند مهاجرت از مبدأ؛ کشور مقصد (میزبان)؛ نخبگان؛ نظریه های نخبگان؛ تفاوت مهاجرت نیروی کار با نخبگان؛ مروری بر مهاجرت نخبگان در جهان و مهاجرت نخبگان در برخی از کشورها پرداخته و سپس ارزیابی از مهاجرت نخبگان به ۱۲ کشور بخصوص کانادا ارائه شد. در شماره حاضر به مهاجرت نخبگان ایرانی از نظر تاریخی؛ مطالعات انجام شده در مورد مهاجرت نخبگان ایرانی و ارزیابی آنها؛ جمعیت نخبگان مهاجر؛ دشواری برآوردهای آماری؛ ارزیابی آمارهای موجود؛ و چهار موج عمده مهاجرت نخبگان ایرانی پرداخته شده است.
