تأثیرعوامل مدیریتی، سازمانی، گروهی و فردی بر سکوت سازمانی در میان مدیران و کارکنان ستادی آموزش وپرورش شهر تهران

چکیده

مشکلی که هم اکنون گریبان گیر سازمان هاست، سکوت سازمانی است. موضوع سکوت سازمانی و یافتن راه های رفع آن از اهمیت شایانی در مباحث سازمانی معاصر برخوردار است این تحقیق موردی در رابطه با عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی در میان کارکنان و مدیران ستادی اداره آموزش وپرورش شهر تهران صورت گرفته است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از منظر شیوه اجرا توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش 2391 نفر از کارکنان و مدیران ستادی آموزش وپرورش شهر تهران بودند که 202 نفر طبق فرمول کوکران به پرسشنامه اعتبار سنجی شده، پاسخ دادند. داده های حاصل توسط آزمون T استیودنت و آزمون خی دو و آزمون های تعقیبی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که متغیرهای پیشگیری مدیریتی، پیشگیری سازمانی، پیشگیری گروهی و پیشگیری فردی از عوامل تأثیرگذار بر سکوت سازمانی هستند به طوری که متغیر پیشگیری مدیریتی با ضریب تأثیر 0.850 بیشترین تأثیر و پیشگیری گروهی با ضریب تأثیر 0.769 کمترین تأثیر را بر سکوت سازمانی داشتند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در برنامه ریزی های آینده اداره آموزش و پروش ایران مورداستفاده قرار گیرد.