تحقیق حاضر به بررسی نقش بنادر در توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی منطقه و ارائه یک چارچوب کلی در راستای توسعه بنادر سواحل جنوب شرقی ایران مکران می پردازد. برای نیل به این هدف از روش میدانی به همراه تکنیک مصاحبه عمیق در کنار استراتژی SWOT بهره برده شده است. برای جمع آوری اطلاعات از جامعه آماری و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را همه اسناد نوشتاری(اعم از مقالات، کتب، نشریات و. . . ) که در حوزه بنادر جنوب شرقی ایران سواحل مکران بنادری همچون ( چابهار، کنارک، تیس، زرآباد، پزم و بریس) می باشند و همچنین مطلعین کلیدی از جمله کارشناسان ( آکادمیک و اجرایی ) حوزه مذکور در استان سیستان و بلوچستان (در مهر و موم های اخیر) بوده اند تشکیل می دهد. سرانجام استراتژی های به دست آمده از نظر انتخاب بر اساس میزان جذابیت با تکنیک QSPM مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، که نتایج حاصله بدین قرارند: استراتژی های اولویت بندی شده ی ST در سواحل مکران بر اساس اولویت به ترتیب، تبلیغات گسترده بین المللی درزمینه توانمندی ها، قابلیت ها و موقعیت منطقه به منظور جذب اپراتورهای بخش خصوصی، توجه لازم و سرمایه گذاری هرچه بیشتر در امور زیر بنایی بنادر شهید بهشتی و کلانتری چابهار، توسعه و بهبود و ارتقاء فعالیت ها و خدمات فرودگاهی و زیرساخت های مربوط به گسترش حمل ونقل هوایی، جذب هر چه بیشتر سرمایه گذاری های داخلی و خارجی بخش خصوصی و سوق دادن هر چه بیشتر آن ها به سمت فعالیت های مولد صنعتی، کاهش قوانین و مقررات دولتی در چگونگی اداره منطقه آزاد ضمن حفظ اقتدار و منافع ملی، توسعه و بهبود راهه ای ارتباطی جاده ای بین چابهار با سایر نقاط کشور و اهتمام ویژه جهت احداث راه آهن چابهار – مشهد و اتصال به شبکه سراسری ایران، پاکستان و آسیای میانه هست.