توانمندسازی در مناطق روستایی می تواند تغییراتی را در دانستنی های روستائیان، نگرش و عواطف و در نحوه انجام کار آن ها ایجاد کند. توانمندسازی یکی از اجزای لازم برای رسیدن به توسعه پایدار به حساب می آید، به گونه ای که دستیابی به توس عه پای دار، بدون توانمندسازی اقشار ضعیف جامعه امکان ناپذیر توصیف می شود. معنای واقعی توانمندسازی جوامع روستایی را می توان به عنوان فرایند افزایش ظرفیت استفاده از استقلال هر فرد برای استفاده از منابع محلی به روشی مولد و خلاق در جامعه روستایی درک کرد. هر تلاش توسعه ای جامعه، مبتنی بر منابع محلی باید جهت حمایت از منافع کاهش فقر در گونه های مختلف مناطق روستایی باشد. لذا برای توسعه پایدار و پیشرفت مناطق محلی باید به توانمندی ها، استعدادها و قابلیت های این جوامع و بهره-گیری از منابع طبیعی، اجتماعی و تکنولوژی پیشرفته اهتمام ویژه ای شود تا در جهت شکوفایی جامعه و در مسیر رسیدن به توسعه پایدار گام برداریم. در همین راستا این مطالعه با هدف تدوین استراتژی های مدیریت توانمندسازی روستایی بر اساس توسعه پایدار انجام شده است. این مقاله با روش تحلی ل محت وای کیف ی مناب ع، درب اره موض وع انجام شده است. داده ه ای مورد نیاز با روش اس نادی جمع آوری شده است و از طریق تأمل مجدد در تحقیقات و نظریه پردازی های انج ام گرفت ه پیش ین و فرا ترکی ب آن، به معرفی پیشینه توانمندسازی و دنبال کردن خط سیر تحقیقات پیرامون به ضرورت توانمندسازی با رویکرد به توسعه پایدار فضایی روستایی پرداخته است.