در هنر درمانی، کلامی ساختنِ هر چیزِ غیرِ کلامی یا هوشیارسازی آن چه ناهوشیار است یکی از جالب ترین و بدیع ترین فعالیت های هنر درمان گر محسوب می شود. شعر درمانی، یکی از جنبه های هنر درمانی است. هر گاه کاربرد توصیفی و قاعده مندی علمی پدیده ها مدِّ نظر باشد از زبان توصیفی، و زمانی که نگرش نمادین پدیده ها مورد نظر قرار می گیرد، از زبان تمثیلی استفاده می شود. بهترین زبانی که می تواند معارف عقلی و مفاهیم معنوی را برای مردم تبیین کند، زبان تمثیل است. مقاله حاضر به موضوع شعر درمانی با تکیه بر کارکرد تمثیل، به شیوه علمی - استنباطی با روش کتاب خانه ای و رویکرد توصیفی پرداخته است.