هدف این پژوهش ارائه الگویی تفسیری/ساختاری از مضامینِ قراردادهای روانکاوانه ی تعاملات فردی حسابرس با شرکاء بود. در این پژوهش که مبتنی بر روش شناسی کیفی و کمی است، ابتدا ۱۵ نفر از خبرگان دانشگاه در حوزه حسابداری و مالی در بخش فراتحلیل و دلفی مشارکت داشتند تا مولفه ها و گزاره های قراردادهای روانکاوانه ی تعاملات فردی حسابرس با شرکاء را از میان ۵۶ پژوهش مشابه اولیه ی شناسایی و براساس تکنیک ارزیابی انتقادی آن ها را غربال نماید تا ضمن شناسایی مولفه ها، گزاره های پژوهش در قالب چک لیست های امتیازی مدون گردند تا در گام دوم به منظور رسیدن به کفایت نظری مولفه و گزاره های شناسایی شده، از تحلیل دلفی استفاده شود. در بخش کمی با مشارکت ۲۱ نفر از شرکای حسابرسی که از طریق نمونه گیری همگن-دردسترس انتخاب شده بودند، با استفاده از پرسشنامه های ماتریسی تلاش شد تا گزاره های شناسایی شده در طیفی از تاثیرگذارترین تا کم اثرترین مضامین گزاره ای لایه بندی شوند. نتایج در بخش تحلیل کیفی از وجود ۲ مولفه اصلی در قالب ۱۱ مضمون گزاره ای نهایی مبتنی بر کفایت نظری حکایت دارد و در بخش کمی مشخص شد تقویت اعتمادِمتقابل در ارتباطات بین شریک با حسابرس؛ تقویت فرهنگ اشتراک گذاری تجارب و دانش حسابرسان به منظور ارتقای تعاملات اثربخش و تقویت باورهای حسابرس نسبت به ضوابط و رویه های حرفه ای حسابرسی به عنوان تاثیرگذارترین مضامینِ قراردادهای روانکاوانه ی تعاملات فردی حسابرس با شرکاء تعیین گردیدند.
