هدف پژوهش حاضر، توصیف و تبیین ارتباط بین خود پنداره بدنی و خود پنداره تحصیلی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار از طریق متغیرهای فعالیت بدنی و وضعیت اقتصادی- اجتماعی خانواده بود. تعداد 1063 دانش آموز ورزشکار و غیرورزشکار 13 تا 16 ساله از مناطق مختلف شهر تهران به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش حاضر شامل فرم کوتاه پرسش نامه خود توصیفی بدنی مارش و همکاران (2010)، مقیاس خود پنداره تحصیلی دلاور (1998) و فرم اطلاعات مربوط به سطح اقتصادی-اجتماعی بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد خود پنداره بدنی و خود پنداره تحصیلی دختران ورزشکار از دختران غیر ورزشکار بالاتر است. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره بیانگر آن بود که فعالیت بدنی خود پنداره بدنی و خود پنداره تحصیلی دختران را پیش بینی می کند. طبق یافته های این پژوهش، خود پنداره بدنی دختران نوجوان با فعالیت بدنی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده آنها ارتباط معناداری دارد. در این پژوهش ارتباط مثبت بین خود پنداره بدنی و سطح تحصیلات مادر مشاهده شد. همچنین مشخص شد خود پنداره تحصیلی با فعالیت بدنی و سطح بالای تحصیلات مادر در ارتباط است. از مجموع نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت خود پنداره بدنی و خود پنداره تحصیلی با فعالیت بدنی و سطح تحصیلات مادر دختران دانش آموز ارتباط دارد و شرکت در فعالیت بدنی موجب بهبود خود پنداره بدنی و تحصیلی می شود. از این رو گسترش مشارکت دانش آموزان در فعالیت بدنی به منظور افزایش خود پنداره بدنی و تحصیلی حائز اهمیت است.
