هدف از پژوهش حاضر واکاوی نقش مؤلفه های سرمایه روان شناختی بر توسعه مشارکت ورزشی جانبازان و معلولین ایران بود. پژوهش به صورت آمیخته (کیفی–کمی) بود. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید دانشگاه آشنا با ورزش معلولین، معلولین ورزشکار و مدیران و کارشناسان ورزش معلولین می شوند. این افراد، به صورت هدفمند برای مصاحبه های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب گردید (15 نفر و تا حد اشباع نظری ادامه یافت). در بخش دوم (کمی)، پرسش نامه در بین معلولین شهر تهران توزیع گردید (384 نفر). برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه تاب آوری کانر- دیویدسون (2003)، پرسش نامه خوش بینی شییر و کارور (1985)، پرسش نامه خودکارآمدی شوآرتزر و جروسلم (1995) و پرسش نامه امیدواری اشنایدر (1991) استفاده شد. پرسش نامه توسعه مشارکت در ورزش همگانی شامل 24 گویه در دو مؤلفه اصلی عوامل روانی و جسمانی و عوامل اجتماعی تدوین شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های کشیدگی و چولگی به منظور بررسی توزیع داده ها استفاده شد. برای بررسی و پاسخ به سئوالات پژوهش در ابتدا از نرم افزار Max QDA نسخه Pro و در ادامه به منظور بررسی وضعیت جمعیت شناختی، رسم و تدوین مدل اندازه گیری و مدل ساختاری به ترتیب از نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 24، پی ال اس نسخه0/2 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تاب آوری، خوش بینی، خودکارآمدی و امیدواری بر توسعه مشارکت در ورزش همگانی جانبازان و معلولان تأثیر معناداری دارد. این نتایج می تواند به منظور آماده سازی معلولان و جانبازان برای حضور پایدار در فعالیت ورزشی مثمر ثمر واقع شود.