نقش فرهنگ خوش بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران (مورد مطالعه: شهرداری تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف این پژوهش آن است که سازه خوش بینی علمی و مؤلفه های آن در سازمان های آموزشی، در راستای نیل به یادگیری بیشتر فراگیران که منجر به عملکرد بهتر آنها می شود، واکاوی گردد. خوش بینی علمی در کلیه محیط های آموزشی؛ اعم از مدرسه، دانشگاه، سازمان ، جامعه و ...، قابل استفاده است و باوری مثبت در کادر آموزشی کلیه فضاهای آموزشی می باشد، مبنی بر اینکه آنها قادرند با تأکید بر یادگیری، با اعتماد به مشارکت فراگیران، با ایمان به ظرفیت و کارایی خود و فراگیران و با تلاش و پشتکار، سبب یادگیری بهتر فراگیران و ارتقای سطح دانش، مهارت ها و توانایی های آنها شوند. از این رو هدف پژوهش حاضر، تبیین نقش فرهنگ خوش بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران است. روش پژوهش، از نوع پیمایشی است و جامعه آماری، فراگیران دوره های آموزشی مدیریتی مناطق 22گانه شهرداری تهران در سال 1398 هستند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، 400 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته 24 سؤالی، استفاده شد. این پرسشنامه از طریق مصاحبه با خبرگان و نظرخواهی از آنها احصا شد. روایی ابزار، از طریق روایی صوری و پایایی آن، از طریق آلفای کرونباخ، محاسبه و کفایت ابزار، محرز گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از آزمون های t تک گروهی و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دادند که نقش فرهنگ خوش بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران بیشتر از حد متوسط است که مؤلفه کارآمدی گروهی بیش ترین تأثیر را بهبود یادگیری فراگیران دارد.