رسانه به عنوان یکی از مهمترین ابزار ایجاد و نمایش قدرت نرم نقش مهمی در اقناع و جذب مخاطب ایفاء می نمایند.رسانه ها با ماهیت وکارکردی دوگانه متضاد و متناقض می توانند باعث آگاهی بخشی،معرفت افزایی و امید بخشی در بحران کرونا شوند یا از سوی دیگر باعث گسترش اطاعات نادرست،وحشت،ترس و اضطراب شوند. رسانه ها به درک و فهم ما از فضا،حجم،شدت، گستره و عمق بحران را شکل می دهند. هدف این مقاله بررسی نقش و کارکرد رسانه در پاندومی کرونا و تاثیر آن بر افکار عمومی کشورهای ایران و امریکا می باشد. در ایران رسانه های خارجی مخالف نظام، شیوع کرونا در ایران را فرصت علیه تهاجم رسانه ای علیه جمهوری اسلامی القاء کتمان واقعیت، ارائه تصویری نامطلوب از نقش مذهب و بی توجهی به نقش علم در مواجهه با این بیماری قلمداد کردند. اما پس از مبتلاشدن کشورهای قدرتمند غربی با تغییر شیوه تهاجم،تلاش بر ایجاد شبهه نزد مخاطب ایرانی در مورد اطلاعات و آمار ارائه شده توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا داشتند. رسانه های داخلی تلاش بر آگاهی بخشی و تحلیل های کارشناسی درصدد ایجاد آرامش در جامعه ایران بودند.اما به استناد مراکز نظر سنجی در امریکا،در ابتدای بحران در عرصه داخلی رسانه ها درصدد آگاهی بخشی به مخاطب، چگونگی مواجهه با این بیماری و در عرصه خارجی درصدد تخریب وجهه و تصویر چین نزد افکار عمومی بودند اما با توجه به ماهیت و کارکرد حزبی رسانه ها، به تدریج به سمت استفاده از این بحران جهت انتقاد از رقیب حزبی سوق داده شدند.