مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه خود-ادراکی کودکان هارتر (۱۹۸۵) انجام گرفت. این پژوهش یک مطالعه از نوع روانسنجی بود. نمونه شامل ۴۰۰ دانش آموز (۲۰۰ نفر دختر و ۲۰۰ نفر پسر) بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدندو پرسشنامه خود-ادراکی هارتر (۱۹۸۵)، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) و پرسشنامه روابط میانی دلبستگی کاپنبرگ و هالپرن (۲۰۰۶) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود پنج عامل را نشان داد که در مجموع ۹۶۲/ ۵۷ درصد از از واریانس کل مقیاس را تبیین کردند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی را تایید کرد.ضریب پایایی کلی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ ۸۷/۰ و به روش آزمون-بازآزمون ۸۹/۰ به دست آمد. هم چنین ارتباط مثبت معنادار عامل های این مقیاس با عزت نفس و سبک دلبستگی ایمن تکامل انطباقی مثبت روایی همگرای مقیاس و ارتباط منفی عامل های پرسشنامه خود-ادراکی کودکان هارتر با سبک های دلبستگی ناایمن واکنش هیجانی، رفتارهای منفی و دوری گزیدن روایی واگرای مقیاس را تایید کرد. نتایج مطالعه نشان داد که پرسشنامه خود-ادراکی کودکان هارتر ویژگی های روانسنجی مناسبی جهت اندازه گیری خود-پنداره کودکان دارد.
