یکی از چالش هایی که بیشتر دانشجویان با آن روبه رو هستند، اهمال کاری تحصیلی به معنای تاخیر در انجام امور است. از آنجایی که اهمال کاری تحصیلی می تواند بر جنبه های مختلف زندگی دانشجویان تاثیرگذار باشد، با شناسایی عوامل مرتبط، می توان گامی در جهت کاهش و یا رفع آن برداشت؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش شفقت به خود در اهمال کاری تحصیلی با واسطه گری اجتناب تجربه ای در دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. طرح پژوهش در این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 375 نفر (208 دختر و 167 پسر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد در سال تحصیلی 98-1397 بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، از پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسش نامه شفقت به خود نف (2003) و پرسش نامه پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOSیرایش 24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شفقت به خود به صورت مستقیم، منفی و معنادار اجتناب تجربه ای (69/0- = β ) و اهمال کاری تحصیلی (33/0- = β ) را پیش بینی می کند. اجتناب تجربه ای نیز به صورت مستقیم، مثبت و معنادار اهمال کاری تحصیلی (24/0= β ) را پیش بینی می کند. در نهایت نتایج نشان داد اجتناب تجربه ای در رابطه بین شفقت به خود و اهمال کاری تحصیلی دارای نقش واسطه ای است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که با افزایش شفقت به خود و انعطاف پذیری روان شناختی (کاهش اجتناب تجربه ای) می توان تا حدودی اهمال کاری تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.
