کاربرد آموزش سیار در یادگیری ترکیبی محیط زیست از منظر اعضای هیئت علمی (مطالعه موردی: دانشگاه علوم دریایی چابهار) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش کاربرد آموزش سیار را در یادگیری ترکیبی محیط زیست در آموزش عالی از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم دریایی شهرستان چابهار مورد بررسی قرار داد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم دریایی شهرستان چابهار تشکیل داد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و جدول مورگان، تعداد 86 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه ی «پولارا» استفاده شد.  در پژوهش حاضر، «دانش، نگرش و مهارت اعضای هیئت   علمی در کاربرد آموزش سیار»، «زمینه های به کارگیری آموزش سیار توسط دانشجویان در یادگیری ترکیبی محیط زیست»، «رابطه ی آموزش سیار با میزان ارتباطات محیط زیستی دانشجویان» و «زیرساخت های ضروری جهت آموزش سیار در نظام آموزش عالی» بررسی شد. روایی صوری و محتوایی توسط پنج نفر از اعضای هیئت علمی تأیید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ، 86/۰ به دست آمد. طبق نتایج حاصل، دانش، نگرش و خودکارآمدی اعضای هیئت علمی جهت استفاده از آموزش سیار در یادگیری ترکیبی محیط زیست در خارج از کلاس درس معنادار بود. اما در زمینه «افزودن آموزش سیار در داخل کلاس درس» تأثیر معناداری مشاهده نشد.همچنین طبق دیدگاه اعضای هیئت علمی، در راستای بهبود ارتباطات محیط زیستی دانشجویان، کاربردهای مختلفی از تلفن همراه، در آموزش محیط زیست خارج از کلاس درس مؤثرتر است. البته جهت گسترش آن در فرایند یادگیری ترکیبی محیط زیست، باید زیرساخت های لازم فراهم شود.