هدف این مطالعه، بررسی اثر یک دوره تمرین بدنی بر توجه پایدار و بازداری رفتار دختران مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بود. 30 دانش آموز دختر هفت تا 12 سال مدارس ابتدایی شهرستان بابلسر با استفاده از فُرم اسنپ چهار و مصاحبه بالینی انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از تمرین ازطریق آزمون عملکرد پیوسته کانرز و آزمون برو نه برو ارزیابی شدند. گروه تجربی برنامه تمرین را به مدت 18 جلسه 60 دقیقه ای دریافت کردند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد کودکان در گروه تجربی در آزمون های عملکرد پیوسته و برو نه برو تفاوت معنا داری داشت. این یافته ها نشان داد که یک برنامه ورزشی سازمان یافته به بهبود توجه و بازداری رفتار دختران مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی کمک می کند.