هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه های نمایندگی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا اطلاعات 106 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395-1389 مورد استفاده قرار گرفت. نسبت هزینه های عملیاتی به فروش و نسبت گردش دارایی ها به عنوان معیارهای هزینه های نمایندگی به کار گرفته شد. همچنین از وقوع تجدید ارائه صورت های مالی و شدت تجدید ارائه به عنوان سنجه هایی از پایین بودن قابلیت اتکای اطلاعات مالی استفاده شد. به منظور دست یابی به اهداف پژوهش دو فرضیه تدوین و از روش آماری رگرسیون خطی چند متغیره برای آزمون آن ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که بین وقوع تجدید ارائه صورت های مالی و معیارهای هزینه های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین، بین شدت تجدید ارائه و معیارهای هزینه های نمایندگی رابطه معناداری برقرار نیست. از این رو، چنین نتیجه گیری می شود که بین قابلیت اتکای اطلاعات مالی و هزینه های نمایندگی رابطه معناداری وجود ندارد.
