هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در مزیت های یادگیری منتسب به روش تمرین دوتایی بود. بیست و پنج دانشجوی پسر در دو گروه تمرین دوتایی و انفرادی در یادگیری فرم شماره یک تکواندو طی چهار جلسه 30 دقیقه ای مورد آموزش قرار گرفتند. افراد گروه تمرین دوتایی در گروه های دونفری به تمرین می پرداختند ولی افراد گروه تمرین انفرادی به صورت جداگانه تمرین می کردند. پرسش نامه خودکارآمدی یک بار قبل از اولین کوشش تمرینی و یک بار قبل از آزمون یادداری به شرکت کنندگان ارائه شد. نتایج نشان داد پیشرفت یادگیری و خودکارآمدی در گروه تمرین دوتایی بیشتر از گروه تمرین انفرادی بود. لذا می توان جمع بندی کرد که یکی از عواملی که موجب می شود نوآموزانی که به صورت دوتایی تمرین می کنند یادگیری بیشتری را تجربه کنند، نه فقط مشاهده الگوی در حال یادگیری، بلکه بالا رفتن عاملی روانشناختی به نام خودکارآمدی در آنها می باشد.