تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی - ارتباطی بر مسئولیت پذیری و سازگاری دانش آموزان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی-ارتباطی بر مسئولیت پذیری و سازگاری با مدرسه در دانش آموزان دوره اول متوسطه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 100 نفر از دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه دبیرستان مهرهشتم شهر تهران در سال 1396 بود. داده های این پژوهش از استخراج پرسشنامه مسئولیت پذیری روان شناختی کالیفرنیا (مگارگی ، 1972) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان(سینها و سینگ، 1993) به دست آمد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از میان دانش آموزان مذکور تعداد 60 نفر به طور کاملا تصادفی انتخاب و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت های اجتماعی- ارتباطی را دریافت کرد و به گروه کنترل هیج آموزشی در این خصوص ارائه نشد. داده های این پژوهش در دو بخش توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بررسی توصیفی، شاخص های آماری توصیفی یعنی محاسبه فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد برای هر دو گروه (گروه آزمایش و کنترل) انجام گرفت و  برای بررسی آمار استنباطی نیز از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد. نتایج کلی پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی- ارتباطی به طور معناداری، باعث افزایش مسئولیت پذیری و سازگاری با مدرسه در دانش آموزان می شود. به عبارت بهتر با شرکت در جلسات آموزش مهارت های اجتماعی- ارتباطی، سطوح مسئولیت پذیری و سازگاری با مدرسه در دانش آموزان افزایش می بابد.