مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش واسطه ای هیجانات معلم در رابطه باورهای خودکارآمدی معلمان و تعامل معلم دانش آموز انجام شد. 329 معلم زن به نسخه کوتاه مقیاس خودکارآمدی معلم (TSES-SF، شوارزر، اسچیتزر و دیتنر، 1999)،سیاهه هیجانات معلم (TEI، چن، 2016) و پرسشنامه تعامل معلم دانش آموز (QTI؛ لارداسمی و کنی، 2001) پاسخ دادند. در مطالعه حاضر، از روش مدل یابی معادله ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر باورهای خودکارآمدی معلم با هیجانات مثبت معلم و تعامل مثبت با دانش آموز، مثبت و معنادار و با هیجانات منفی معلم و تعمل منفی معلم با دانش آموز، منفی و معنادار بود. همچنین، نتایج نشان داد اثر هیجانات مثبت بر تعامل معلم دانش آموز مثبت و معنادار و با تعامل منفی معلم با دانش آموز، منفی و معنادار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد اثر هیجانات منفی بر تعامل مثبت معلم با دانش آموز منفی و معنادار و با تعامل منفی معلم با دانش آموز، مثبت و معنادار بود. نتایج مربوط به مدل مفروض نیز نشان داد که مدل مفروض واسطه مندی نسبی هیجانات معلم در رابطه باورهای خودکارآمدی معلمان با تعامل معلم دانش آموز با داده ها برازش مطلوبی داشت. همچنین، نتایج نشان داد که در مدل مفروض، به ترتیب 54 و 57 درصد از پراکندگی نمرات رفتار رابطه بین فردی مثبت معلم دانش آموز و رفتار رابطه بین فردی مثبت معلم دانش آموز از طریق باورهای خودکارآمدی معلمان و هیجانات معلم تبیین شد. به طور کلی، نتایج نشان می دهد که بخشی از واریانس مشترک بین دوایر مفهومی باورهای خودکارآمدی معلمان و مدل رفتار رابطه بین فردی معلم دانش آموز، نتیجه تغییرپذیری در هیجانات مثبت و منفی معلم است.
