هدف پژوهش حاضر، شناخت رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و ارزش مدرسه با سرزندگی تحصیلی با میانجی گری درآمیزی با کار مدرسه بود. از طریق نمونه برداری خوشه ای تصادفی 358 دانش آموز دوره متوسطه دوم مدارس دولتی اسلامشهر (171 پسر، 187 دختر) انتخاب شدند. شرکت کنندگان مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده، واکس و همکاران، مقیاس ارزش مدرسه، تومینن-سوینی، سالمیلا-آرو و نیمیویرتا، مقیاس درآمیزی با کار مدرسه، سالمیلا-آرو و آپادیایا، و پرسش نامه سرزندگی تحصیلی، دهقانی زاده و حسین چاری، را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. بررسی مدل های روان سنجی نشان داد که ابزارها از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بودند. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که اول؛ حمایت اجتماعی ادراک شده قادر به پیش بینی مستقیم سرزندگی تحصیلی بود. دوم؛ حمایت اجتماعی ادراک شده و ارزش مدرسه پیش بینی کننده مستقیم درآمیزی با کار مدرسه می باشند. و سوم؛ درآمیزی با کار مدرسه توانست بین حمایت اجتماعی و ارزش مدرسه با سرزندگی تحصیلی نقش میانجی ایفا کند. یافته ها بر نقش متغیرهای بافتی و روان شناختی در ترغیب فراگیران به مشارکت در امور مدرسه جهت غلبه بر ناملایمات تحصیلی و نیل به سرزندگی تحصیلی تاکید دارد. نتایج با توجّه به پژوهش های پیشین به بحث گذاشته شده و پیشنهادهایی به منظور پژوهش بیشتر در این زمینه مطرح شده است.
