هدف پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری عاطفی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی بر اساس ابعاد کارکردی خانوادهبود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهر تبریز تشکیل می داد که در سال تحصیلی 1396-1395 در مدارس دوره دوم متوسطه شهر تبریز مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور نمونه ای به تعداد 256 نفر از بین دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینگ و سینها (AISS) و پرسشنامه ارزیابی انسجام و انعطاف پذیری خانواده اولسون ((FACES-IV استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش از روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که انسجام خانوادگی می تواند به خوبی سازگاری عاطفی را پیش بینی کند، اما سازگاری آموزشی از طریق رضایت نوجوان از خانواده پیش بینی می شود. براساس یافته های این پژوهش، نقش متمایز ابعاد کارکردی خانواده در سازگاری عاطفی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان مشخص شد. لذا ضروری است مشاوران خانواده و مشاوران مدارس در مشاوره با دانش آموزان و برای کمک به سازگاری تحصیلی و عاطفی آن ها به ابعاد کارکردی خانواده توجه داشته باشند.