امروزه، با رقابتی شدن بازار سرمایه و نیز پیچیده شدن هر چه بیشتر بازاری که سرمایه گذاران در آن فعالیت می کنند، شاید تمایز بین شرکت های درگیر بحران مالی و دارای سلامت مالی، امری ساده نباشد. نسبت های مالی و تحلیل روندهای آنها، در ادبیات مربوط، راه ساده ای برای این امر محسوب می شده است. پژوهش حاضر برآن است تا علاوه بر نسبت های حسابداری و اطلاعات مربوط به بازار، نقش سازوکارهای راهبری شرکتی را نیز در تشخیص بحران مالی شرکت ها بررسی کند. همچنین، تصویب دستورالعمل کنترل های داخلی که مصداق سیاست گذاری در راهبری شرکتی است، به مثابه یک رویداد بررسی و تأثیر آن بر تشدید یا تضعیف نقش راهبری شرکتی در بحران مالی شرکت ها آزمون می شود. 182 شرکت، طی سال های 1386 تا 1395 بررسی شده است. آزمون فرضیه ها با استفاده از رگرسیون لوجیت انجام شده است و یافته های پژوهش نشان می دهد راهبری شرکتی در کاهش بحران های مالی نقشی معنادار دارد، اما دستورالعمل کنترل های داخلی قادر به بهبود نقش یادشده نبوده است.
