هدف از انجام این پژوهش تبیین نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ویژگی های شخصیتی با مهارت اجتماعی دانش آموزان بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول مدارس غیر انتفاعی ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 95-94 بود که با استفاده از روش خوشه ای تک مرحله ای تعداد 4 مدرسه انتخاب شد و در هر مدرسه کلاس های هفتم انتخاب و سپس به 140 نفر از دانش آموزان پرسش نامه ها جهت تکمیل داده شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسش نامه مهارت اجتماعی ماتسون، خودکارآمدی عمومی شرر و ویژگی های شخصیتی نئو استفاده شده است. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری و برون گرایی با مهارت اجتماعی، هم چنین، انعطاف پذیری با خودکارآمدی رابطه معنادار ندارد. بین خودکارآمدی با مهارت اجتماعی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. ویژگی های شخصیتی روان رنجورگرا و وظیفه شناسی قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشند. بنابراین، خودکارآمدی در رابطه با ویژگی های شخصیتی و مهارت اجتماعی نقش میانجی را ایفا می کند.
