هدف پژوهش حاضر مقایسة اختلالات رفتاری در بین نوجوانان ورزشکاران رشته های انفرادی و تیمی و افراد غیرورزشکار بود. 188 دانش آموز دختر و پسر 14-12 ساله انتخاب شده و به سه گروه غیرورزشکاران، ورزشکاران انفرادی و تیمی تقسیم شدند. جهت اندازه گیری اختلالات رفتاری، پرسشنامة رفتاری راتر فرم معلم و فرم والد مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از هر دو فرم مذکور، علاوه بر میزان شیوع بیشتر اختلالات رفتاری در نوجوانان غیرورزشکار، تفاوت هر یک از خرده مقیاس ها در بین دو گروه نوجوانان ورزشکار انفرادی، تیمی و غیرورزشکار نیز از لحاظ آماری معنادار گردید. همچنین پسران میزان بالاتری از اختلالات رفتاری را نسبت به دختران به خود اختصاص دادند. فعالیت های مختلف ورزشی می توانند در پیشگیری و کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان مؤثر واقع گردند به طوری که می توان به آن به عنوان روشی ارزشمند در کنار سایر روش های نوین مقابله نگریست.
